«Το Πολυτεχνείο δεν ήταν γιορτή, ήταν εξέγερση και πάλη ταξική»

Με αυτό το πανό μπήκαν στον αγωνιστικό χώρο οι ποδοσφαιριστές του Ασπάλαθου. Ήταν το λιγότερο που μπορούσαμε να κάνουμε για να τιμήσουμε την 45^η επέτειο του Πολυτεχνείου. Σημαντικό είναι όχι μόνο να μην ξεχνάμε αλλά και να υπενθυμίζουμε συνεχώς τα γεγονότα σε αυτούς που δεν τα γνωρίζουν, στους μικρούς που τα μαθαίνουν πρώτη φορά αλλά κυρίως σε αυτούς που έχουν βαλθεί, τα τελευταία χρόνια ειδικά, να αλλάξουν την ιστορία.

Δυσκολευόμαστε πραγματικά να κατανοήσουμε το σκεπτικό τους. Άλλοι, ως υπερασπιστές της χούντας, αντιτίθενται στην εξέγερση και άλλοι υποστηρίζουν ότι δεν συνέβη ποτέ. Μια εξέγερση που τα σημάδια της βρίσκονται παντού τριγύρω μας. Δεν μιλάμε για το 1922 ή το 1941. Μιλάμε για το 1973. Οι άνθρωποι που έζησαν τα γεγονότα είναι μαζί μας και μας τα εξιστορούν. Θυμόμαστε όλοι τους δασκάλους μας, στις «γιορτές» του σχολείου, να μας μιλάνε για το Πολυτεχνείο, πως το έζησαν. Και αυτοί που ήταν εκεί έβγαζαν λόγους που με δυσκολία και δάκρυα στα μάτια ολοκλήρωναν. Είναι διαφορετικό να μαθαίνεις την Ιστορία απο τα βιβλία και διαφορετικό να έχεις τους ανθρώπους που την έζησαν να στην περιγράφουν. Μετά την γιορτή, οι δικοί μας μας πήγαιναν στο Πολυτεχνείο. Αφήναμε λουλούδια και μας έδειχναν τα σημεία που γράφτηκε η Ιστορία. Για να ξέρουμε τι έγινε εκεί. Για να μην ξεχάσουμε. Για να τα μεταφέρουμε κι εμείς στην επόμενη γενιά. Για να σιωπήσουν όλοι εκείνοι οι υπερασπιστές της δικτατορίας και όλοι όσοι αμφισβητούν την Ιστορία. Η εξέγερση του Πολυτεχνείου είναι άλλη μια ζωντανή απόδειξη ότι το τέρας του φασισμού δεν θα νικήσει. Και όπως νικήθηκε τόσες φορές στο παρελθόν, έτσι θα νικηθεί και τώρα.

Για την ιστορία, ο Ασπάλαθος στο ποδόσφαιρο κέρδισε 2-4 και στο αγώνα του μπάσκετ ήρθε 63-30.

Καλησπέρα, καλησπέρα!

2018, και το πρωτάθλημα ξεκινάει. Η Ασπαλάθαρα για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά προσφέρει ποδοσφαιρικό υπερθέαμα στο κοινό των Χανίων και στους ASPALATHIANS, με ένα ρόστερ πιο συγκεντρωμένο και ένα κλίμα πιο παρεϊστικο σε σχέση με πέρσι.

Η κλήρωση όρισε την πρώτη αγωνιστική για τους “κιτρινοπράσινους ρέμπελους” στο Φραγκοκάστελο, εκτός έδρας με την ομάδα των Σφακίων! Όφου… Ακόμα δεν αρχίσαμε, να σου η πρώτη εκδρομάρα! Βγαίνουμε το λοιπόν στη γύρα για λεωφορείο, τελικώς ήταν γραφτό ο κ.Λεωφορειατζής μας να είναι ο Σταύρος (να σημειωθεί ότι ο Σταύρος αποτελεί πλέον μέλος των ASPALATHIANS μαζί με το κίτρινο-cult λεωφορείο του, μέσα στο οποίο ονειρευόμαστε ταξίδια σε ολόκληρη τη γη τραγουδώντας αντιρατσιστικά, αντιφασιστικά, αντί-αντιαθλητικά, διεθνιστικά!). Η οδηγάρα, μας ξεκαθάρισε ότι το λεωφορείο αναχωρεί στις 11:00, αλλά εμείς νομίζαμε 11:00 για να φύγουμε 12:30! Κι έτσι κι έγινε! Στη συνέχεια, απολαύσαμε μία διαδρομή συννεφιασμένης Κυριακής με παλιό, καλό, καψούρικο, ελαφρολαϊκό ρεπερτόριο.

Φτάνοντας στο γήπεδο, αντικρίσαμε έναν κρανίου τόπο. Μία τεράστια έκταση όπου στη μέση υπάρχει ένα πλαστικό γήπεδο ποδοσφαίρου και μία κερκίδα εβδομήντα θέσεων. Οι ¨ποδοσφαιρισταί¨ μαζί με το τεχνικό επιτελείο (Sir Alex, Ελ Λευτέρ, Ξάδελφο) πατάν γήπεδο για μία αναγνωριστική βόλτα επί τάπητος. Αφού ελέγξαμε εξονυχιστικά το γήπεδο κι εντοπίσαμε μία λακκούβα στο πέναλτι, η οποία θύμισε το οδικό σύστημα του κέντρου, περάσαμε στα αποδυτήρια για διαλογισμό και λίγη κουβέντα.

Χτυπάει η πόρτα, μπαίνει μέσα ο πρόεδρος των Σφακίων. Μας προσφέρει νερά για τον αγώνα και μας προσκαλεί στον καθιερωμένο αγιασμό του γηπέδου λέγοντάς μας: “Κοπέλια, ίντα κάνετε; Εμείς κατά τις 15:00 έχουμε κανονίσει να κάνουμε έναν αγιασμό, όποιος θέλει έρχεται, όποιος θέλει δεν έρχεται.” Μαντέψτε… Δεν πήγαμε, αλλά αποφασίσαμε να παραμείνουμε όρθιοι λίγο πιο πέρα έτσι ώστε να έρθει είς πέρας το Χριστιανό-τελετουργικό energy drink των Σφακίων.

Ο αγιασμός λαμβάνει τέλος και το θέαμα ξεκινάει! Για καλή τους τύχη, τα Σφακιά είχαν σε πολύ κακή μέρα τον πορτιέρο μας. Μόλις στο 8’ ο τερματούρος μας (Ρόγας-Κηπουρός-Karius) κάνει αποτυχημένη έξοδο σε πλάγιο του θρυλικού Σήφη και η μπάλα αναπαύεται στα δίχτυα μας. Οι πρώτοι πυρσοί παίρνουν φωτιά! Στο 25’, βγαίνει κάθετη μπαλιά από τα Σφακιά, τετ α τετ ο center των Σφακίων με τον Κηπουρό… Σε όλους φάνηκε σαν slow motion αλλά δεν ήταν, η μπάλα κυλάει προς την μεγάλη περιοχή… Ο Ρόγας κάνει έξοδο, ο επιθετικός των Σφακίων με υπερπροσπάθεια κυνηγάει τη μπάλα… Εκεί που όλοι νομίσαμε ότι ο Ρόγας θα πιάσει απλά την μπάλα, γίνεται ένα ΤΣΟΥΠ και περνάει κάτω από τα πόδια του, στην προσπάθεια του να αποσοβήσει τον κίνδυνο αφήνει τον επιθετικό φάτσα με το τέρμα κι εκείνος σαν άλλος LeoMessi πετυχαίνει το 2-0. Η συνέχεια του πρώτου μέρους άνηκε στον Ασπάλαθο, δύο χαμένα τετ α τετ, ένα δοκάρι και δύο κίτρινες κάρτες για τους παίκτες των Σφακίων, οι οποίοι έδειξαν πυγμή και δύναμη ενώ δεν χρειαζόταν και τόσο. Λήξη πρώτου ημιχρόνου. Το δεύτερο ημίχρονο ξεκίνησε με γκολ από τ΄αποδυτήρια για τα Σφακιά. 3-0 κι εμείς γουστάρουμε ακόμα παραπάνω. Στο 60’,ακόμα ένα επικίνδυνο πλάγιο από τον τοπικό ήρωα Σήφη, η μπάλα έπειτα από αναμπουμπούλα στην καρδιά της άμυνας περνάει τη γραμμή του τέρματος. Το τελικό 4-1, σημείωσε ο συνήθης ύποπτος “Νιόνιος” στο 87’ σε μία φάση που έμοιαζε χαμένη για τους κοινούς θνητούς.

Το match έλαβε τέλος, επιβιβαστήκαμε στο λεωφορείο της επιστροφής. Οι ASPALATHIANS δεν έβαλαν κώλο κάτω. Από το Φραγκοκάστελο μέχρι το κέντρο της πόλης τραγουδούσαν και χόρευαν. Περάσαμε υπέροχα!

30/10/2018

Α.Α.Σ. ΑΣΠΑΛΑΘΟΣ

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΦΙΛΙΚΟ ΜΕ ΤΟΝ ΤΑΛΩ ΚΑΙ ΤΙΣ ΕΚΤΟΣ ΓΗΠΕΔΟΥ ΠΡΟΚΛΗΣΕΙΣ

Προχθές Κυριακή, στο γήπεδο στα Νεροκούρου πραγματοποιήθηκε φιλικό μεταξύ της ομάδας μας και του ΤΑΛΟΥ συριλίου. Το πολύ όμορφο κλίμα, με τους παίκτες να παίζουν καθαρά χωρίς χτυπήματα, με τα πιτσιρίκια στην κερκίδα και με πολλή διάθεση για μπάλα, καλαμπούρι και τραγούδια επιβεβαίωσε στους λίγους που βρεθήκαμε εκεί οτι κάθε παιχνίδι που πάει κανείς στο γήπεδο, είτε για να παίξει είτε για να τραγουδήσει, είναι μια μικρή γιορτή. Πως το πραγματικό νόημα του παιχνιδιού είναι το ίδιο το παιχνίδι χωρίς ανταγωνιστικές λογικές, ψυχαγωγία για την ψυχαγωγία. Χαρακτηριστικό είναι οτι ο διαιτητής χρειάστηκε να επέμβει πολύ λίγες φορές κατά τη διάρκεια του αγώνα. Τελικά ο Τάλως κέρδισε το ματς με αδιευκρίνιστο σκορ (γιατί, εν τέλει ποιος μετράει;). Είπαμε, παιχνίδι για το παιχνίδι…

Κατά τη διάρκεια του δεύτερου ημιχρόνου, άρχισαν να πέφτουν κάτι πετραδάκια στην οροφή του γηπέδου. Σύντομα εντοπίστηκαν απ έξω κάποια άτομα κυρίως νεαρής ηλικίας που στέκονταν σε ένα ύψωμα πίσω από την κερκίδα. Αποφασίσαμε να κάνουμε υπομονή και να μην απαντήσουμε στην πρόκληση γιατί αφενός είχαμε έρθει στο γήπεδο για να περάσουμε ωραία και αφετέρου γιατί θεωρήσαμε οτι όποιος είχε κάποιο πρόβλημα μαζί μας θα μπορούσε πολύ εύκολα να έρθει μέσα να μας το επικοινωνήσει αφού οι πόρτες ήταν ορθάνοιχτες και αστυνομία δεν υπήρχε… Όσο τα πετραδάκια συνεχίζονταν κάποιες από μας βγήκαν έξω να δουν τι γίνεται και να βρουν όσους τα πέταγαν για να τους εξηγήσουν οτι υπήρχε κίνδυνος να χτυπήσει κάποιος παίκτης ή ακόμα και κάποια μικρά παιδιά που παρακολουθούσαν τον αγώνα. Βγαίνοντας αντικρίσαμε κάποια άτομα να τρέχουν χωρίς καν να έχουμε πρόθεση να τους κυνηγήσουμε. Συνέχεια με τα πετραδάκια δεν δόθηκε, παρόλα αυτά να είναι σίγουροι οτι παρατηρήσαμε και τις κινήσεις κάποιων με φακούς και τις γύρες με τα αγροτικά.

Από την πλευρά μας θέλουμε να στείλουμε ένα μήνυμα προς δυο διαφορετικές κατευθύνσεις: Ο ασπάλαθος είναι ένα σωματείο που προάγει τις αξίες της αδελφοσύνης και της αλληλεγγύης. Αυτός οι αξίες είναι εκ διαμέτρου αντίθετες με τη λογική του χουλιγκανισμού. Δεν θα μπούμε σε αυτό το τριπάκι οποιουδήποτε τέτοιου τύπου πρόκληση κι αν δεχτούμε γιατί το μόνο που μας ενδιαφέρει είναι να παίζουμε να τραγουδάμε για την ομάδα μας κι όχι να σπάμε τα κεφάλια των άλλων επειδή υποστηρίζουν τη δική τους. Είναι απολύτως κατανοητό οι πιτσιρικάδες (μικροί και μεγάλοι) να θέλουν να πετάνε πέτρες. Είναι επίσης γεγονός πως συχνά κατασκευάζουν έναν εχθρό και τον βάζουν απέναντι τους απλά και μόνο για να έχουν κάπου να πετάξουν τις πέτρες τους. Εμείς σε αυτούς τους πιτσιρικάδες (μικρούς και μεγάλους) λέμε οτι ο εχθρός δεν είμαστε ούτε εμείς ούτε οποιαδήποτε άλλη ομάδα παίζει μαζί μας. Εμείς τους καλούμε να έρθουν την επόμενη φορά στο γήπεδο να κάτσουμε να τραγουδήσουμε και να συζητήσουμε και αντί να πετάμε ο ένας τις πέτρες στο κεφάλι του αλλουνού να βρούμε ποιος είναι ο πραγματικός εχθρός και να αντισταθούμε όλοι μαζί. Στην περίπτωση που τα άτομα που προκαλούσαν δεν είναι οι προαναφερόμενοι υγιείς πιτσιρικάδες αλλά αυτοί που προσπαθούν να δηλητηριάσουν τα μυαλά των πιτσιρικάδων το πράγμα αλλάζει. Εκεί η αντιμετώπιση θα είναι διαφορετική και, όπως και στο δρόμο όπως και παντού, εμείς θα είμαστε πάντα απέναντί τους.

Α.Α.Σ. ΑΣΠΑΛΑΘΟΣ

Το κείμενο σε μορφη .pdf εδώ: για το φιλικο

Στις 21/09/2018 ο Ζακ εγκλωβίζεται σε κοσμηματοπωλείο στην Ομόνοια. Στην προσπάθειά του να απεγκλωβιστεί, πρόθυμοι «πυγμάχοι» ιδιοκτήτες τον λιντσάρουν: τον κλωτσάνε με μανία και πατάνε το κεφάλι του πάνω σε σπασμένα γυαλιά. Η βία αυτή ασκήθηκε με την ανοχή των περαστικών και του επίσημου κρατικού μηχανισμού καταστολής. Μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο όπου διαπιστώθηκε ο θάνατός του! Οι ιατροδικαστές δεν έγραψαν στην αναφορά τους για κανένα ξυλοδαρμό, κάτι που—όπως και τα κεντρικά βίντεο—δε συμπεριλήφθηκε ούτε στην αρχική δικογραφία.

Τα ΜΜΕ πιστά στο ρόλο τους έσπευσαν να «καλύψουν» το γεγονός. Από τη σαπίλα τους αναδύθηκαν δύο κυρίαρχοι λόγοι: 1) Η προσπάθεια απόδοσης συγκεκριμένων χαρακτηριστικών στο θύμα (Ληστής, Ναρκομανής—ούτε καν ληστεία ή χρήση ναρκωτικών, αλλά ένας οντολογικός προσδιορισμός) και 2) Μια προσπάθεια δικαιολόγησης του λιντσαρίσματος στη βάση του επιχειρήματος της υπεράσπισης της περιουσίας. Ακόμα παραπέρα, τα ΜΜΕ, εκτός της χυδαίας παραπληροφόρησης, συνεχίζουν να ξεφτιλίζουν τη ζωή: Φτάνουν μέχρι και στο να διεξάγουν απαίσιες δημοσκοπήσεις σχετικά με τη δολοφονία με σκοπό να κερδοσκοπήσουν από το συμβάν.

Οι δύο αυτοί λόγοι φανερώνουν μια γενικότερη ιδεολογία του καπιταλιστικού πλέγματος κοινωνικών σχέσεων. Μια ιδεολογία που εκφράζεται, στη συγκεκριμένη περίπτωση, με μια διττή διαδικασία. Αρχικά, αποτυπώνεται μια ζωή ανάξια να βιωθεί. Κάποιοι έχουν την εξουσία να χαρακτηρίσουν κάποι@ κλέφτη ή ναρκομανή και αυτή η ετεροπροσδιοριστική απόδοση ταυτότητας συνοδεύεται από μια ιεραρχική αξιολόγηση της ίδιας της ζωής. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, το όριο της ζωής βρίσκεται από πάνω. Ο θάνατος εμφανίζεται δικαιολογημένος. Η δεύτερη διαδικασία είναι η αναγωγή του εμπορεύματος σε υπέρτατη αξία. Η ίδια η ζωή εμφανίζεται στο λόγο της εξουσίας να εξισώνεται με τα εμπορεύματα· τα εμπορεύματα εμφανίζονται να παίρνουν ζωή και να δικαιολογούν την αφαίρεσή της. Ένας άνθρωπος ξεψύχησε μπροστά στην υποψία ότι έχει «παραβιάσει» την τάξη των εμπορευμάτων. Ένας άνθρωπος δολοφονήθηκε στη βάση παραβίασης ενός καταστήματος/σπιτιού, προστασίας των εμπορευμάτων/παιδιών, εκδίκησης στο όνομα της ιδιοκτησίας/οικογένειας.

Αυτή η αντιστροφή των ρόλων: Η εξύψωση του εμπορεύματος σε βάρος της ίδιας της ζωής, η εξύψωση του ουσιαστικού σε βάρος του ρήματος, αποτελεί καταστατική συνθήκη του καπιταλισμού. Ζούμε εντός εκμεταλλευτικών κοινωνικών σχέσεων, το περιστατικό αυτό δεν είναι μεμονωμένο. Αυτές οι καθημερινές κοινωνικές σχέσεις μάς μετατρέπουν σε εμπορεύματα, μάς μετατρέπουν σε θέαμα και ακόμα περισσότερο όσο εμποτιζόμαστε με την ιδεολογία του εμπορεύματος τείνουμε να αναπαράγουμε έναν κοινωνικό κανιβαλισμό. Όλα τα παραπάνω οδηγούν στη φασιστικοποίηση των κοινωνικών σχέσεων. Ο θάνατος τ@ Ζακ ενέχει μια τραγική ειρωνεία. Είναι ένας θάνατος που βιντεοσκοπήθηκε. Η ζωή όμως βρίσκεται και πέρα από την κάμερα.

Αυτή την αορατότητα πολέμησε με τα δικά του μέσα @ Ζαχαρίας, η δική μας Zackie Oh παθιασμένη αγωνίστρια υπέρ των καταπιεσμένων, των παριών, των παρείσακτων, των ανθρώπων που η ίδια η κοινωνία τους έθεσε στο περιθώριο. Ο αγώνας της πάντα θα γονιμοποιεί τη μνήμη μας, πάντα θα μας θυμίζει ότι είμαστε όλοι διαφορετικοί και είμαστε όλοι ίσοι.

Ως μέλη του Ασπαλάθου, μιας αυτοοργανωμένης ομάδας που μέσα σε όλα τ’ άλλα παλεύει ώστε να γίνει αντιληπτή και δεκτή η διαφορετικότητα, νοιώσαμε την ανάγκη να γράψουμε αυτό το κείμενο. Διότι ο φασισμός δε βρίσκεται μόνο στην υψηλή πολιτική, ο φασισμός δεν είναι μονάχα ένα πολιτειακό σύστημα . Ο φασισμός βρίσκεται κυρίως και στις καθημερινές μας σχέσεις. Οι κοινωνικές σχέσεις που βιώνουμε είναι βαθειά ανταγωνιστικές, απαιτούν να αφήσουμε την ανθρωπιά μας απέξω. Εμείς, ως αυτοοργανωμένη ομάδα αλλά και ως ατομικότητες, αρνούμαστε να πάψουμε να είμαστε άνθρωποι. Προσπαθούμε αγωνιωδώς να αναπτύξουμε χειραφετητικές κοινωνικές σχέσεις, να αγκαλιάσουμε το διαφορετικό, να εναντιωθούμε στη λογική του εμπορεύματος, να γιορτάσουμε την αλληλεγγύη και τη ζωή. Νοιώσαμε την ανάγκη να γράψουμε αυτό το κείμενο διότι δε θέλουμε να ζούμε σε ένα στείρο κόσμο ουσιαστικών. Για να δηλώσουμε ότι είμαστε εδώ και αγωνιζόμαστε, με σύντροφο τη μνήμη σου, για να ανακτήσουμε τα ρήματα.

Υ.Γ1. Η ποικιλομορφία είναι ζωή, η ομοιομορφία θάνατος.

Υ.Γ2. Οι δικοί μας νεκροί έχουν πάντα όνομα.

Α.Α.Σ Ασπάλαθος

το κείμενο σε pdf. Όσο-κι-αν-μας-κόβουν-τα-άνθη-τ-αγκάθια-θα-επιστρέφουν-κοφτερά

Το ποδόσφαιρο από τη γέννηση του ήταν ένα άθλημα που παιζόταν σε αλάνες, πλατείες, πάρκα και οπουδήποτε μπορούσαμε να στήσουμε 2 τέρματα και να κλοτσάμε το τόπι. Ακόμα και τις τελευταίες δεκαετίες όπου ο καπιταλισμός το έχει μετατρέψει σχεδόν ολοκληρωτικά σε προϊόν, σε εποχές που το <<επαγγελματικό>> ποδόσφαιρο κυριαρχεί,  η αγάπη μας για το παιχνίδι χωρίς ανταγωνισμό, εταιρίες, λεφτά και εκμετάλλευση μας βρίσκει ακόμα στα ίδια μέρη να κάνουμε αυτό που κάναμε από παιδιά. Έτσι οφείλουμε να προστατέψουμε αυτά τα μέρη και, γιατί όχι, να δημιουργήσουμε καινούρια…

Η ιστορία με το στρατόπεδο Μαρκοπούλου τραβάει εδώ και πολλά χρόνια με πολλά και διάφορα αρπακτικά να έχουν κάνει τις προσπάθειές τους για “αξιοποίηση”. Άλλα τόσα όμως κρατάει και η επιθυμία μας για ανοιχτούς ελεύθερους χώρους, χωρίς τσιμέντα και  “σύγχρονη ψυχαγωγία”, με πράσινο, με χώρο για ελεύθερη συνεύρεση, παιχνίδι και άθληση.

Στηρίζουμε το κάλεσμα της πρωτοβουλίας πολιτών για το στρατόπεδο Μαρκόπουλου το Σάββατο 8/9 και θα παρευρισκόμαστε στις 18:00 έξω από την πύλη του στρατοπέδου. Ενάντια στις μπίζνες κάθε δημοτικής αρχής θα συνεχίζουμε να προτάσσουμε με πείσμα τα αυτοσχέδια τέρματα, τα ματωμένα γόνατα και τις βουτιές στο χώμα.

Παρατίθεται και το κείμενο-κάλεσμα της πρωτοβουλίας.                                      ΓΙΑ ΤΟ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΟ ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΥ ΙΣΤΟΡΙΑ & ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ.

Μια νέα σεζόν είναι στα σκαριά και ο ΑΑΣ Ασπάλαθος ετοιμάζεται να κάνει ξανά την εμφάνισή του στους αγωνιστικούς χώρους, ενώ ο 12ος παίχτης έχει ήδη ξεκινήσει μαθήματα ορθοφωνίας.

Πέρυσι, με τη δημιουργία του ποδοσφαιρικού τμήματος αντρών συμμετείχαμε για 1η χρονιά στο Γ’ τοπικό Χανίων προσπαθώντας να προβάλουμε ένα διαφορετικό πρόσωπο του αθλητισμού -όπως το είχαμε ζήσει σαν παιδιά- μακριά από εμπορεύματα, ιδιοκτησίες, επιχειρήσεις και τον ανταγωνισμό που προωθεί ο μοντέρνος αθλητισμός.
Είχαμε τη χαρά να δούμε ότι ο Ασπάλαθος σαν ιδέα ύπαρξης μιας αυτοοργανωμένης ομάδας αποτέλεσε πόλο έλξης ετερόκλητων ατόμων που συναντήθηκαν στις συνελεύσεις και σιγά σιγά διαμόρφωσαν το διαφορετικό χαρακτηρα του. Είχαμε επίσης τη χαρά να δούμε ότι η αυτοσαρκαστική διάθεση και τα μικρά κοινωνικοπολιτικά μηνύματα που προσπάθησε να περάσει από τις πρώτες του εμφανίσεις, είχαν ως αποτέλεσμα τη συμμετοχή ακόμα μεγαλύτερης ετερόκλητης μερίδας ατόμων στην κερκίδα. Ήταν εξαιρετικά όμορφο να βλέπουμε ότι κόσμος που ζει στην ίδια πόλη και δεν είχε ξανασυναντηθεί, που μπορεί να μην είχε ξαναπάει ποτέ στα γήπεδα ή που δεν του αρέσει καν το ποδόσφαιρο, με αφορμή τον Ασπάλαθο βρέθηκε στον ίδιο χώρο και βρήκε κάτι κοινό.
Άτομα κάθε ηλικίας, άνθρωποι που ήρθαν με τα παιδιά, τους παππούδες, τα σκυλιά και τους φίλους τους, μας έδειξαν την αποδοχή και την υποστήριξη τους, φωνάζοντας για αλληλεγγύη, αντιφασισμό και ισότητα.

Θέλουμε λοιπόν να πούμε σε αυτόν τον κόσμο που μας γνώρισε και μας υποστήριξε στα γήπεδα, σε όσους θέλουν να συμμετέχουν στο ήδη υπάρχον ποδοσφαιρικό τμήμα ή στην προσπάθεια δημιουργίας νέων αγωνιστικών τμημάτων, αλλά και σε όσους θεωρούν σημαντική τη διατήρηση αυτής της φωνής, ότι οι συνελεύσεις μας είναι ανοιχτές και υπάρχει χώρος για όλους/όλες, όσους/όσες θέλουν να γίνουν μέρος του εγχειρήματος, για την εξέλιξη, τη βελτίωση και την ανάπτυξη αυτού του “αγκαθιού” που θα είναι εδώ για να θυμίζει ότι ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός μέσα και έξω απο τα γήπεδα.
Οι συνελεύσεις γίνονται μια φορά την εβδομάδα κι αυτό γιατί αποτελούν το βασικό μέσο λήψης αποφάσεων. Πέρα από το οργανωτικό κομμάτι, από εκεί προκύπτει και ο λόγος του συλλόγου. Έτσι η ισότιμη συμμετοχή μελών και παικτών καθίσταται από μόνη της απαραίτητη και αναγκαία για τη σύμπραξη του θεωρητικού και του πρακτικού πεδίου.

Γνωρίζοντας τις δυσκολίες που μπορεί να υπάρξουν σε τέτοιες προσπάθειες και τις αδυναμίες που προκύπτουν στα αυτοοργανωμένα εγχειρήματα, έχουμε να πούμε, ότι ενώ πολλές φορές εμφανίζονται προβλήματα ή διαφωνίες που φαντάζουν απίθανο να λυθούν ομόφωνα, η αποζημίωση έρχεται όταν εισπράττουμε το αποτέλεσμα της συλλογικής δράσης μας. Το αποτέλεσμα της προσπάθειάς μας να “μεταδώσουμε το μικρόβιο μιας διαφορετικής έννοιας του αθλητισμού’’, μας έδωσε όχι απλά τη δύναμη αλλά την επιλογή να συνεχίσουμε και την θέληση να καλέσουμε κι άλλο κόσμο να γνωρίσει τη χαρά της αυτοοργάνωσης.

ΕΠΟΜΕΝΗ ΣΥΝΈΛΕΥΣΗ ΔΕΥΤΈΡΑ 27 ΑΥΓΟΎΣΤΟΥ ΣΤΙΣ 19:00
Κοινωνικό στέκι / Στέκι μεταναστών – Νταλιάνη 5
Καλή αντάμωση.

Περισσότερες πληροφορίες :
https://aspalathos.espivblogs.net/
https://www.facebook.com/aspalathoschania/
mail επικοινωνίας :
aspalathos@espiv.net

Α.Α.Σ. Ασπάλαθος

Πριν από λίγες μέρες η Λέσβος έζησε το πιο ντροπιαστικό γεγονός στην τοπική της ιστορία. Η νύχτα της 22ας Απριλίου σημαδεύτηκε από επίθεση στους πρόσφυγες, ενορχηστρωμένη από ακροδεξιές ομάδες. Οι πρόσφυγες διαδήλωναν με την έκθεση των σωμάτων τους στο δημόσιο χώρο ζητώντας, το αυτονόητο δικαίωμα, να εξεταστούν άμεσα τα αιτήματα ασύλου και να απεγκλωβιστούν από το νησί.

Συγκεκριμένα, γίναμε θεατές οργανωμένης βίας ενάντια σε παιδιά, γυναίκες και άνδρες συνανθρώπους μας που αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τον τόπο τους λόγω πολέμου, ενάντια σε αλληλέγγυους που βρέθηκαν εκεί για να συμπαρασταθούν στα θύματα της επίθεσης. Οι «ελληναράδες» επιτέθηκαν κραδαίνοντας μαδέρια, ρίχνοντας πέτρες, μπουκάλια και ξύλα, πετώντας δυναμιτάκια και φωτοβολίδες μέσα στο κέντρο του σχηματισμού των προσφύγων. Σε όλη αυτή την έκφραση ρατσιστικού μίσους, η ελληνική αστυνομία και το κράτος επέλεξαν να επιβραβεύσουν την αθλιότητα συλλαμβάνοντας τους αγωνιζόμενους συνανθρώπους μας αντί για το ακροδεξιό κατακάθι.

Στην επίθεση κατά των προσφύγων κλήθηκαν να συνδράμουν μέλη τοπικών αθλητικών συνδέσμων. Και όπως μαρτυρούν τα γεγονότα, μερίδα αυτών αποδέχτηκαν με χαρά. Δεν είναι η πρώτη φορά που ορισμένοι σύνδεσμοι οπαδών γίνονται ουρά σε φασιστικές επιθέσεις (δολοφονία Κ. Κατσουλή στις 14/9/14, συμμετοχή οπαδών σε εθνικιστικά συλλαλητήρια και επιθέσεις σε καταλήψεις κ.α.).

Ως σκεπτόμενα υποκείμενα αρνούμαστε τον υποβιβασμό της ζωής αναγνωρίζοντας πως ο αθλητισμός δεν έχει να κάνει ούτε με διαιρέσεις, ούτε με δολοφονικές επιθέσεις εναντίων όσων με αξιοπρέπεια διεκδικούν τη ζωή τους. Αντιθέτως οφείλει να σχετίζεται με τη χαρά να μοιράζεσαι, την ποικιλομορφία και το πάθος να γιορτάσουμε τη ζωή ενάντια στο θάνατο.

Εναντιωνόμαστε στις φασιστικές και δειλόψυχες επιθέσεις εναντίον των προσφύγων και θα παλέψουμε ώστε η μπάλα κι ο αθλητισμός να μην έχει καμία σχέση με αυτές τις πρακτικές. Ενάντια σε εκείνους τους οπαδικούς συνδέσμους που καλλιεργούν το μίσος και την κουλτούρα του οπαδού-κάφρου, μισάνθρωπου, φασίστα, ρατσιστή και σεξιστή, προτάσσουμε τον αυτοργανωμένο αθλητισμό και την αλληλεγγύη. Δηλώνουμε την αλληλεγγύη μας προς τους πρόσφυγες, εκφράζοντας την επιθυμία να ζήσουμε μαζί ενάντια σε φασίστες και αφεντικά.

«Μπάλα με τους πρόσφυγες παίζουμε μαζί, στον πάτο του Αιγαίου εθνίκια και ναζί.»

Α.Α.Σ. Ασπάλαθος

Φορτούνα Αλεξανδρούπολης

Διογένης Ολυμπιακού Χωριού Futsal

Τηγανίτης ΑΣΗ

Ανάποδος Χαλκίδας

Αδέσποτος Αθηνών

Α. Σ. Απείθαρχος Ιωαννίνων

Α.Σ. Μαρίνος Αντύπας

A.Σ. Βαγγελίτσα Κουσιάντζα

(το κείμενο σε .pdf μορφή   Nα-δυναμώσουμε-τα-αγκάθια-μας-ενάντια-στο-φασισμό)

Αθλητικός Αυτοργανωμένος Σύλλογος “Ασπάλαθος

Καλώς ήρθες στον Αθλητικό Αυτοργανωμένο Συλλόγο “Ασπάλαθος”. Για να έχεις αυτό το κειμενάκι στα χέρια σου σημαίνει πως κάπου σε έχουμε πετύχει, κάπου μας πήρε το μάτι ή το αυτί σου ή απλά γούσταρες την φάση και είπες να δοκιμάσεις. Όπως και να έχει καλό είναι να πάρεις μια πιο ξεκάθαρη ιδέα για το τι είναι ο Ασπάλαθος μέχρι τώρα. Η ιδέα του να δημιουργηθεί μια ομάδα τελείως διαφορετική από αυτές που ήδη υπάρχουν στα Χανιά ξεκίνησε ουσιαστικά πριν το καλοκαίρι του 2017. Από τότε κάνουμε κάθε βδομάδα κουβέντες και συνελεύσεις για να βρούμε πως θα λειτουργούμε και πως θα λύνουμε τα προβλήματα που προκύπτουν. Τα άτομα που ασχολούνται με την ομάδα μπορεί να είναι διαφορετικά μεταξύ τους όμως το κοινό τους είναι η όρεξη για δράση και αθλητισμό έτσι όπως το φανταζόμαστε και θέλουμε εμείς οι ίδιοι. Για αυτό διαλέξαμε να λειτουργούμε αυτοοργανωμένα, χωρίς προέδρους, διοικήσεις, προπονητές και αυθεντίες.

Με δύο λόγια αυτο-οργάνωση σημαίνει πως δεν υπάρχει κανείς άλλος να μας οργανώσει εκτός από εμάς τους ίδιους. Οι αποφάσεις παίρνονται από όλους μας μέσα στην συνέλευση αφού έχει εκφράσει όποιος θέλει την άποψή του. Βασική προϋπόθεση για να συμμετέχει κάποιος στον Ασπάλαθο και στην αυτό-οργάνωση της ομάδας είναι η συμμετοχή του στην συνέλευση καθώς εκεί είναι η διαδικασία που παίρνουμε τις αποφάσεις και οργανώνουμε συλλογικά τις δράσεις και τις ιδέες μας.

Στην Ελλάδα υπάρχουν άλλες 17 αυτοοργανωμένες ομάδες. Στην Κρήτη υπάρχει ο Τηγανίτης που φτιάχτηκε το 2015 στο Ηράκλειο, ο Λίβας που δημιουργήθηκε το 2016 στο Ρέθυμνο και εμείς πλέον με έτος ίδρυσης το 2017! Όπως πολλές αυτο-οργανωμένες ομάδες έτσι και εμείς εκφράζουμε την αντίθεση μας στον αθλητισμό με τη μορφή που έχει σήμερα. Ξεκινώντας με ομάδα ποδοσφαίρου αντρών -και με απώτερο σκοπό τη δημιουργία κι άλλων τμημάτων στο μέλλον- θέλουμε να σπείρουμε και εμείς το μικρόβιο μιας διαφορετικής έννοιας του αθλητισμού στην πόλη που ζούμε. Αυτό σημαίνει ότι αυτο-οργανώνουμε τις προπονήσεις μας με συλλογικό τρόπο, είμαστε ενάντια στην εμπορευματική μορφή του αθλητισμού γενικότερα, εναντιωνόμαστε στην ιεραρχία λειτουργώντας με οριζόντιες διαδικασίες. Εναντιωνόμαστε στην ‘’no politica’’ λογική καθώς θεωρούμε ότι είμαστε πολιτικά και όχι κομματικά όντα και έχουμε φωνή ενάντια στο φασισμό, το σεξισμό, το ρατσισμό και οποιασδήποτε μορφής τυπικής ή άτυπης εξουσιαστικής τάσης. Βάζοντας αυτά τα χαρακτηριστικά που προαναφέρθηκαν θέλουμε να χαρούμε τον αθλητισμό μακρυά από ανταγωνισμούς και κέρδη.

Αν θέλετε να μας γνωρίσετε από κοντά ή θέλετε να γίνετε κι εσείς μέλη του Α.Α.Σ. Ασπαλάθου η συνέλευσή μας είναι κάθε Δευτέρα στις 19:30 στο κοινωνικό στέκι-στέκι μεταναστών, Χατζημιχάλη Νταλιάνη 5, στην αίθουσα μαθημάτων τέρμα πάνω. Το κοινωνικό στέκι-στέκι μεταναστών είναι ένας ελεύθερος χώρος ανοιχτός στον κόσμο που φιλοξενεί διάφορες πολιτιστικές ομάδες ή δραστηριότητες στον χώρο του. Οι προπονήσεις μας γίνονται συνήθως:
Τρίτη στο γήπεδο της Μοναχής Ελιάς, 21:00.
Πέμπτη 20:30 και Παρασκευή 20:00 στο γήπεδο της Αγίας Μαρίνας
Αλλιώς στο e-mail της ομάδας: aspalathos@espiv.net

Αυτά προς το παρόν και τα υπόλοιπα πολύ σύντομα στο ιδρυτικό μας κείμενο.

ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ – ΑΛΛΗΛΕΓΓΎΗ – ΑΞΙΟΠΡΈΠΕΙΑ

(το κείμενο σε .pdf μορφή   keimeno_NeaMeli_3 )

Πολλοί τίτλοι ταιριάζουν σε αυτό το κείμενο. Επιλέξαμε όμως την πέτρα του σκανδάλου, εκείνο το πολιτικό πανό όπου ανάμεσα σε δεκάδες, ξεκάθαρα, πολιτικά πανό (όπως: -¨ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΣΤΑ ΚΕΛΙΑ (Α)¨-, -¨ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΚΡΑΤΟΣ ΧΤΥΠΟΥΝ ΤΑ ΚΕΝΤΡΑ ΑΓΩΝΑ ΚΑΙ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗΣ, ΔΥΝΑΜΗ ΣΕ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΟ, LIBERTATIA¨-, -¨ΟΥΤΕ ΣΤΑ ΧΑΝΙΑ, ΟΥΤΕ ΠΟΥΘΕΝΑ¨-, -¨ΟΙ ΜΠΑΛΕΣ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΚΑΙ ΟΙ ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΣΤΙΣ ΤΡΥΠΕΣ ΤΟΥΣ!¨-) ξεχώρισε. Ξεπήδησε απ΄ τη μαρτυρική Κάντανο κι έφτασε στα σαλόνια πρωτοκλασάτων καθεστωτικών μέσων ενημέρωσης. Για πιό λόγο όμως ένα πανό από φτηνή λινάτσα και φτηνό καρκινογόνο σπρέι δημιούργησε τόση ένταση;

3 Μαρτίου, Σάββατο, ώρα: δώδεκα το μεσημέρι. Η αποστολή του Α.Α.Σ Ασπάλαθος επιβιβάζεται μαζί με τους ¨μπαλαδόρους κερκίδας-μπύρας¨ στο λεωφορείο με προορισμό το μαρτυρικό χωριό Κάντανος. Στις 3 Ιουνίου 1941, οι Ναζί κατέστρεψαν ολοσχερώς το χωριό (εκ θεμελίων) και εκτέλεσαν 180 από τους κατοίκους του, σε αντίποινα για τον θάνατο 25 Ναζί στρατιωτών κατά τη διάρκεια των μαχών για την κατάληψη της Καντάνου (23-25 Μαΐου). Γνωρίζοντας την ιστορία, γίνεται λήψη συλλογικής απόφασης να δημιουργηθεί και ν΄ αναρτηθεί το σχετικό πανό στα χώματα όπου είναι ποτισμένα με το αίμα των ανθρώπων που αντιστάθηκαν στο τέρας του φασισμού. Η αποστολή καταφθάνει στο γήπεδο περί τη 13:00 και κάτι. Λίγο πριν το εναρκτήριο λάκτισμα του αγώνα, ποδοσφαιριστές του Αυτοοργανωμένου Συλλόγου έρχονται σε επαφή με τους ποδοσφαιριστές της Υρτακίνας, τον πρόεδρο και τον προπονητή προτείνοντάς τους να μπουν στο γήπεδο κρατώντας το πανό, μαζί! Εκείνοι δέχονται. Να σημειωθεί ότι, μερικές μέρες πριν είχαμε λάβει e-mail με καλωσόρισμα και ανυπομονησία από την μεριά των γηπεδούχων να βρεθούμε στο γήπεδο, προτάσσοντας αντιφασιστικές αξίες και ιδεώδη. Εν συνεχεία, γνωστοποιείται στον διαιτητή της αναμέτρησης η κοινή απόφαση των δύο ομάδων. Στο σημείο αυτό, θα παραθέσουμε τα ακριβή λόγια του διαιτητή με βάση το Φύλλο Αγώνα (Φ.Α.): ¨Ενημέρωσα την επιτροπή (τηλεφωνικώς) και μου ανέφερε ότι αν αναρτηθεί να διακόψω τον αγώνα¨. Κάτι το οποίο πέραν του Φ.Α. είναι αληθές. Ο αγώνας ξεκινάει δίχως την φαντασμαγορική-αντιφασιστική έναρξη, το πάνο φτάνει από τα αποδυτήρια στην κερκίδα και ξετυλίγεται αποπνέοντας αξίες και ελευθερία. Ο διαιτητής λαμβάνει υπόψιν ότι το πανό είναι αναρτημένο, διακόπτει ενημερώνοντας ότι πρέπει να κατέβει! Όμως οι τσάκαλοι του Ασπάλαθου δεν το βάζουν κάτω! Πάνε βόλτα με το πανό έξω από το γήπεδο και το τοποθετούν σε έναν λόφο, κάμποσα μέτρα πίσω από τον γκολκίπερ της γηπεδούχου. Το μάτι όμως του διαιτητή δεν χάνει ούτε πίξελ της μελλοντικής καριέρας του και ζητάει το κατέβασμα του πανό, ακόμα κι εκτός γηπέδου με την δικαιολογία ότι είναι ορατό! Κουρασμένο πλέον το πανό από τα πέρα δώθε, ξαναφτάνει στην κερκίδα όπου για τρίτη φορά ο ρεφ ζητάει να κατέβει, εκεί “τ’ ακούει” κι από τους γηπεδούχους, ζητώντας του να πάψει να ασχολείται με το πανό μιας και λέει την αλήθεια, τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο!

Ανάπαυλα (ημίχρονο)

Ο referee καλεί τους αρχηγούς των δύο ομάδων και τους αναφέρει ότι αν αναρτηθεί ξανά θα διακόψει οριστικά τον αγώνα. Το πανό αναρτάται ξανά (μα τι ατίθασο πανό πχια!), και γίνεται αντιληπτό στο 77′, ενώ το σκορ είναι 3-1. Ο διαιτητής καλεί τους βοηθούς του και κατευθύνονται προς τα αποδυτήρια. Σύσσωμοι οι φίλοι και των δύο ομάδων μεταφέρονται αγκαζέ με το πανό στην άλλη πλευρά του γηπέδου, πιέζοντας με αυτό τον τρόπο για τη συνέχιση του αγώνα, καθώς θεωρητικά πλέον θα βρίσκονταν εκτός του περιβάλλοντα χώρου. Η απόφαση ήταν αμετάκλητη όμως και ο διαιτητής δεν ξαναβγήκε στον αγωνιστικό χώρο. Παρ’ όλα αυτά ο κύβος ερρίφθη και να που σ΄ έναν αγώνα ο οποίος δεν τελείωσε ποτέ, υπάρχουν νικητές και ηττημένοι! Με χαρά λοιπόν ας γιορτάσουμε την πρώτη νίκη του Ασπάλαθου, κι αν καταστάσεις σαν αυτές σημαίνουν νίκες για τον Ασπάλαθο, τότε τέτοιες νίκες είναι αυτοσκοπός! Τέτοιες νίκες είναι που θα μας κάνουν να φοράμε περήφανα την φανέλα, που μαζέψαμε τσίμα τσίμα από τα χαρτζιλίκια μας και τα ψωρομεροκάματά μας για να αγοράσουμε την φανέλα που εμείς σχεδιάσαμε, εμείς φανταστήκαμε, εμείς επιλέξαμε! Τέτοιες νίκες είναι που μας κάνουν να λέμε ¨Εγώ είμαι Ασπάλαθος, ήμουν εκεί όπου έπεσαν οι μάσκες¨…

Έπειτα από συζήτηση, ζύμωση μέσω της συνέλευσης μας, δεν καταλογίζουμε στον διαιτητή φασιστικές πεποιθήσεις. Εκείνο το οποίο εντοπίζουμε είναι ότι ενεργεί ως ένα ξεκάθαρα λειτουργικό όργανο στην διεκπεραίωση ενός Match! Δεν ξεχωρίζει σε τίποτα από έναν εργαζόμενο εντός του καπιταλιστικού συστήματος, σε τίποτα από έναν άνθρωπο ο οποίος κατάφερε να πειστεί ότι αν υπακούει τυφλά θα πάει μπροστά! Έναν σύγχρονο κυρ-Παντελή! Κατάφερε να πειστεί ότι το να αποκρύπτεις την αλήθεια, σε καιρούς όπου ο φασισμός αποκτά ξανά ίνες ώστε να γίνει εκείνο το ασπόνδυλο τέρας που σπέρνει μίσος και παραπληροφόρηση, δεν βλάπτει, καθώς υπάρχει μία μελλοντική καριέρα.

Αυτή η μελλοντική καριέρα παρέχεται σε πρώτο βαθμό από την εκάστοτε Ένωση Ποδοσφαιρικών Σωματείων (Ε.Π.Σ) και δευτερευόντως από την εκάστοτε Επιτροπή Διαιτησίας. Εκείνες υπακούν στο γράμμα του νόμου της FIFA, της UEFA, της ΕΠΟ. Κατ΄ αυτόν τον τρόπο δεν λαμβάνουν υπόψιν την αντικειμενική πραγματικότητα-αλήθεια σε ένα τοπίο της περιφέρειας. Βρίσκουμε απόλυτα αντιφατικό το γεγονός ότι σε ένα μαρτυρικό χωριό, σε έναν αγώνα Γ’ Τοπικού (Ερασιτεχνικού) Πρωταθλήματος, στο οποίο σε αγωνιστικό επίπεδο οι ομάδες προσομοιάζουν σε σχολικές, τηρείται αυστηρά η εντολή του ¨ΝΟ POLITICA¨, εμφορούμενη από την FIFA και τα εκάστοτε ποδοσφαιρικά σωματεία.

Ερχόμενοι στα ¨του οίκου μας¨, βάσει των παραπάνω είναι λογικό επακόλουθο να αναρωτηθεί κανείς αν η τυφλή γραφειοκρατία, που ακολουθείται από τις Ενώσεις Ποδοσφαιρικών Σωματείων, λειτουργεί ως εφαλτήριο για τον εφιάλτη του φασισμού, ο οποίος κρύβει την πολιτική-ρητορική μίσους του υπό τον μανδύα του “NO POLITICA”, επιχειρεί εναγωνίως να βγει στο προσκήνιο εκμεταλλευόμενος την “γηπεδική μάζα” (σημ..1) και τα κρατικά-εθνικά κατάλοιπα εντός της (πατρίς, θρησκεία, οικογένεια).

σημ.1: ως ¨γηπεδική μάζα¨ χαρακτηρίζουμε το μοντέλο ομάδας ανθρώπων οι οποίοι συναθροίζονται σε έναν χώρο ενδιαφερόμενοι μονάχα για ένα ψυχρό αθλητικό θέαμα, αδιαφορώντας για την όποια κοινωνικοπολιτική δύναμη του αθλήματος.

Καλούμε κάθε νοήμονα και ευσυνείδητο άνθρωπο να έχει ξεκάθαρη θέση απέναντι σε τέτοιου είδους καταστάσεις οι οποίες απειλούν με επανάληψη της ιστορίας, να ορθώσει το ανάστημα του μπροστά στο νεοφασιστικό μένος! Οι υπολειπόμενοι γραφειοκρατικοί υποστηρικτές των τακτικών της FIFA ας επαναπροσδιορίσουν τις θέσεις τους άμεσα! Εγκαλούμε την κοιμισμένη συνείδησή σας και ζητάμε άμεσα να ανακαλέσετε σημαίνουσες ιστορικές μνήμες! Είστε στυγνοί γραφειοκράτες ή υπέρμαχοι κάποιου φασιστικού ιδεώδους;

Χανιά, Μάρτιος 2018
Α.Α.Σ. Ασπάλαθος

(το κείμενο σε .pdf μορφή   kantanos )

Πώς να ξεκινήσω να περιγράφω και να μην ακουστεί ιδιαίτερα ονειρικό, αλλά να ξέρεις ότι δεν υπερβάλλω καθόλου;

Επειδή αυτό πρέπει να το βιώσεις, αποφάσισα να μην προσπαθήσω και απλά να εκφράσω, κατά κάποιον τρόπο, τα όσα αισθάνθηκα εκείνο το πρωί της Κυριακής στις Μουρνιές.

Εκεί, που στις 10:30, «φύτρωσε» ο Ασπάλαθος για να παίξει με τους Νέους Μινωταύρους. Και φυσικά κανείς δεν ήταν στην ώρα του. Εκτός από έναν. Αυτός ο ποδοσφαιριστής που θα κάνει το απρόβλεπτο. Εκείνος που η θέση του είναι τέτοια που επιτάσσει τις εντολές προς τους υπόλοιπους συμπαίκτες του και το ρόλο του μπροστάρη ακόμα κι όταν τα ματς ζορίζουν ή «καίει» η μπάλα κι όχι σε καταστάσεις όπως αυτή του αγώνα στις Μουρνιές. Ο Πίκος, φυσικά, ποιος άλλος;

Μα ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Κάτω από τα δοκάρια ο Ρόγας ή Ρώγας, ανάλογα τα γούστα. Με την αύρα του Μπαρδάνη να περιπλανιέται και να γεμίζει θάρρος και υπερηφάνεια τον συμπαίκτη του, ο Ρώγας κατάφερε να φάει μόνο ένα γκολ, το οποίο, φυσικά και δε ζήλεψε ο Μπαρδάνης, αφού έχει δώσει δικαιώματα και για πιο εύκολα. Έτσι, δεχόμενος μόνο ένα γκολ στέρησε από την ομάδα του την ευκαιρία να γευτεί τη χαρά της ήττας.

Στο κέντρο της άμυνας, ο Ντελ ήταν πιο σταθερός και από τους υπολογιστές, με αποτέλεσμα να μην αφήσει τους αντιπάλους του να τον εκθέσουν. Στα αριστερά, ο Λευτέρης. Ο Ρομπέρτο Κάρλος των φτωχών και των αυτοοργανωμένων ομάδων.

Πιο μπροστά, για μια στιγμή νομίζαμε ότι «μεθύσαμε» με την κερκίδα και αρχίσαμε να βλέπουμε δύο Καριμπίδηδες. Εν τέλει, αυτό δεν αποδείχθηκε ψευδαίσθηση, αλλά πραγματικότητα, καθώς εκτός από τον Διονύση, ο οποίος επέστρεψε μετά την πλαστική που έκανε στη μύτη από τον εξαιρετικό Ανδρέα Φουστάνο, αγωνίστηκε και ο Μήτσος, ο οποίος, μάλλον, είχε παίξει στοίχημα πόσα δοκάρια θα σημαδέψει. Δίπλα του ο Ηλίας. Χωρίς φόβο και με την “τιμή” που πρέπει να έχει ένας Ασπαλαθιώτης και με γάμπες λες και του χωσαν μπάλες του τένις μέσα, κατάπινε τους αντιπάλους σαν τα ενοχλητικά ζουζούνια που καταπίνει μηχανόβιος.

Στη συνέχεια, το 10 το… μυτερό. Το πρώτο «κανόνι» της Γ’ Κατηγορίας. Ο Νιόνιος, ο οποίος επέστρεψε όπως ανέφερα και πιο πάνω από την επιτυχημένη πλαστική επέμβαση, επανήλθε με γκολ, αφού φυσικά «πιάστηκε» κάποιες φορές οφ σάιντ, αλλά δεν μπορείς να του πεις τίποτα, αφού γεννήθηκε με φυσικό εμπόδιο στο πρόσωπο.

Και τώρα το καλύτερο. Η μεγαλύτερη (όχι λόγω κιλών) μεταγραφή του Ασπαλάθου. Ο παίκτης που είναι ολοφάνερο ότι θα αλλάξει την ιστορία του συλλόγου. Ο παίκτης που κατάφερε σε ένα άθλημα επαφής, να ακουμπήσει ελάχιστες φορές την μπάλα και να ξεκολώσει τους συμπαίκτες του, αφού ενέδωσε στο κάλεσμα της κερκίδας, η οποία έχοντας όλα τα δίκια του κόσμου, τον αποθέωνε και αυτός δεν έτρεχε στη φάση, αλλά χειροκροτούσε τους εκατομμύρια φαν που πήγαν στο γήπεδο για να τον απολαύσουν να ερωτοτροπεί με την στρογγυλή θεά. Ο Πίκος Παπαδάκης. Αυτό το τέρας της φύσης, που χρειάστηκε μόνο μια ευκαιρία για να στείλει την μπάλα στο διάολο άουτ και να αποθεωθεί, όπως αρμόζει σε αυτό το φονικό όπλο (ανεπιβεβαίωτες πηγές λένε ότι είναι καλύτερο και από του Κιμ) που έχει στη διάθεση του ο Ασπάλαθος.

Τέλος, ανεπιβεβαίωτες πηγές και πάλι, λένε πως ο Βίκτορας παρακολούθησε τον αγώνα παρέα με τον Κωνσταντινίδη στα εξωτικά Μέθανα (κάπως έτσι δε θυμάμαι ακριβώς πως το λένε).

Υ.Γ. Ο Ασπάλαθος θέλει να ευχαριστήσει τον Ανδρέα Φουστάνο για τη φιλική τιμή που έκανε στην ομάδα, για την πλαστική επέμβαση στη μύτη του Νιόνιου, ο οποίος ευελπιστεί να «συλληφθεί» λιγότερες φορές σε θέση οφ σάιντ.

Το χρονικό του αγώνα

Σάββατο 18 Νοεμβρίου και ο Ασπάλαθος παίζει με την Πέργαμο στο γήπεδο των Νεροκούρου. Όπως σε κάθε μας αγώνα, έτσι και σε αυτόν, οι υποστηρικτές της ομάδας έφεραν μαζί τους την χαρά του παιχνιδιού, όπως θέλουμε να είναι το ποδόσφαιρο. Εμπλουτίζοντας αυτή την διάθεση η ομάδα έχει επιλέξει να αναρτά πανό στα γήπεδα, να φωνάζει συνθήματα, να χειροκροτεί τις ήττες και τις νίκες και γενικά να μεταφέρει αυτή τη διάθεση με όποιον τρόπο κατά καιρούς θεωρεί ταιριαστό. Σίγουρα δεν περιμέναμε όμως την αντίδραση που λάβαμε και αυτό μας βάζει σε σκέψεις.

Συγκεκριμένα αμέσως μετά την ανάρτηση ενός από τα πανό μας, πριν ακόμα την έναρξη του αγώνα, κληθήκαμε να το κατεβάσουμε ειδάλλως το παιχνίδι δεν θα ξεκινούσε. Το επίμαχο πανό “Οι μπάλες στους δρόμους και οι φασίστες στις τρύπες τους” απ’ ότι μας ενημέρωσαν δεν μπορεί να βρίσκεται σε κανένα εμφανές από το γήπεδο σημείο ακόμα και χιλιόμετρα μακρυά(;). Επιλέξαμε να μην δώσουμε συνέχεια στο θέμα εκείνη τη στιγμή και ο αγώνας άρχισε κανονικά. Κατά την διάρκεια των παιχνιδιών ποδοσφαίρου είθισται οι φίλαθλοι να φωνάζουν συνθήματα (και όχι μόνο) στα πλαίσια της προαναφερθείσας διάθεσης. Επιλέξαμε να μεταδώσουμε σε αυτήν την συνήθεια έναν διαφορετικό χαρακτήρα εμπλουτίζοντας την με διάφορα στιχάκια, άλλες φορές εμψυχωτικού περιεχομένου ως προς τους αγωνιζόμενους και των δύο ομάδων, άλλες ως προς τους φιλάθλους και άλλες πάλι με θέματα που απασχολούν την κοινωνία του σήμερα δίνοντας προσοχή και έμφαση στον λόγο που χρησιμοποιούμε. Μέσα σε αυτά τα πλαίσια ορισμένα συνθήματά μας, που έχουν ως θεματική τους τον φασισμό, δεν έγιναν αποδεκτά και απειληθήκαμε με εκ νέου με τιμωρία.

Η λογική της FIFA

Πριν μιλήσουμε παραπάνω για το θέμα θεωρούμε αναγκαίο να αναφερθούμε στις περιβόητες καμπάνιες της FIFA και κατ’ επέκταση της ΕΠΟ και της τοπικής μας ΕΠΣ. H FIFA από το 2001 (με το ψήφισμα του Buenos Aires) έχει πέσει με τα μούτρα στον αντιρατσισμό και στον πόλεμο κατά των διακρίσεων. Για να μη κουράσουμε με ψηφίσματα και άρθρα που κανείς εύκολα μπορεί να βρει στην ιστοσελίδα της FIFA¹ καταλήγουμε στο γεγονός πως παρά τις φαινόμενες προθέσεις της ομοσπονδίας, κυρίαρχο ρόλο στις αποφασίσεις της παίζει ο νόμος της αγοράς. Δεν μπορεί να αμφιβάλει κανείς πάνω σε αυτό καθώς η ομοσπονδία αποτελεί ανώτερη ρυθμιστική αρχή σε θέματα ποδοσφαίρου, δηλαδή σε μία παγκοσμιοποιημένη βιομηχανία διακίνησης αθλητών μεταξύ συλλόγων και κρατών με budget δισεκατομμυρίων. Ξεκάθαρο παράδειγμα αποτελούν οι μεταγραφές αθλητών από χώρες της Αφρικής ή της Ασίας, με την FIFA να επιθυμεί την διατήρηση της αξίας του ποδοσφαιριστή-εμπορεύματος . Έτσι λοιπόν η ομοσπονδία έκτος των νομοθετικών της αρμοδιοτήτων πάνω σε θέματα αγωνιστικά, οφείλει να διατηρεί την κερδοφορία των συλλόγων για να είναι ευχαριστημένοι και αποτελεσματικοί όπως και την ασφάλεια των αγοροπωλησιών για την καλύτερη διεξαγωγή του “παιχνιδιού”. Αναγνωρίζουμε πως μέσα στα πλαίσια αυτής της καμπάνιας πολλά άτομα έχουν βρει την ευκαιρία να εκφράσουν ελεύθερα την ταυτότητα τους, όμως αυτό δεν παύει να τους κάνει εμπόρευμα στα μάτια της κάθε διοίκησης και να ρίχνει στάχτη στα μάτια εκατομμύρια θεατών του αθλήματος.

Ο φασισμός ως προέκταση του ρατσισμού

Το ποδόσφαιρο από τα πιο αγαπητά αθλήματα, ικανό να προκαλέσει τόσο έντονα συναισθήματα, ένταση, πάθος, χαρά και συναδελφικότητα ή λύπες και στεναχώριες θυμίζει στους ανθρώπους αυτή ακριβώς τη φύση, την ανθρώπινη. Έτσι λοιπόν όσο προσπαθούν να μας κάνουν να ξεχάσουμε αυτήν τη φύση στην καθημερινότητά μας, καιρός είναι να την επαναφέρουμε. Σαν Ασπάλαθος πέρα από την χαρά της ήττας και της νίκης, την αποκατάσταση του ποδοσφαίρου σαν μια γιορτή, θεωρούμε αναγκαίο να αγωνιζόμαστε και σε γενικότερο επίπεδο. Πέρα από τους ποδοσφαιρικούς αγώνες, παλεύουμε και στον αγώνα κατά του διαχωρισμού των ανθρώπων με βάση την φυλή, το φύλο, την καταγωγή, την σεξουαλική προτίμηση επομένως και στον αγώνα ενάντια στα μορφώματα που αντιπροσωπεύουν τέτοιου είδους λογικές όπως είναι ο φασισμός, ο καπιταλισμός και κάθε του προέκταση. Είναι εύκολο να τον αναγνωρίσει κανείς καθώς άφησε ένα τεράστιο στίγμα στην παγκόσμια ιστορία, του 20ου αιώνα συνεχίζοντας μέχρι και σήμερα…
Συνεπώς η λογική της όποιας FIFA, ΕΠΟ ή ΕΠΣ που επιτρέπει να γίνονται αναφορές στον αντιρατσισμό και φιμώνει οποιαδήποτε φωνή απέναντι στον φασισμό, με την πρόφαση της πολιτικής προπαγάνδας, μας βρίσκει φανερά αντίθετους.

Η στάση μας ως Ασπάλαθος

Είναι σαφές λοιπόν πως δεν μπορούμε παρά να συνεχίσουμε να αναρτούμε πανό, να φωνάζουμε συνθήματα και να λαμβάνουμε δράση στα πλαίσια της ομάδας μας ενάντια σε αντικοινωνικούς μισάνθρωπους και ρατσιστικά, φασιστικά μορφώματα. Έτσι γίνεται ακόμη πιο ξεκάθαρο για μας το ποιος θα μπορούσε να προσβληθεί ή να διαφωνεί με τον παραπάνω συλλογισμό περί διαχωρισμό των ανθρώπων. Όσοι διαφωνούν λοιπόν σίγουρα δεν έχουν ως σκοπό μια αθλητική γιορτή, γιατί απ’ ότι φαίνεται μια θολούρα τους περιτριγυρίζει σε σχέση με το χρήμα, τη δόξα και το μίσος. Όποιοι λοιπόν σκέφτονται το ποδόσφαιρο σαν μια γιορτή για λίγους, γεμάτη χρήματα και λάμψη λυπόμαστε πολύ αλλά δεν έχουμε αυτό στο νου μας και δεν θα συμμετάσχουμε σε κάτι τέτοιο. Εμείς γνωρίσαμε το ποδόσφαιρο στις γειτονίες και στις αλάνες, σαν ένα παιχνίδι που αγαπήσαμε με πάθος, σαν ένα παιχνίδι ομαδικό, σαν ένα παιχνίδι της παρέας που τελικά νίκη,ήττα ή αντίπαλες ομάδες δεν έκαναν διαφορά αφού γεμίζαμε χαρά όπως και να είχε. Ήμασταν όλοι εκεί να τα δώσουμε όλα με ειλικρίνεια και πάθος. Απόδειξη τα σημάδια στα γόνατα, οι αναψοκοκκινισμένες φάτσες και η στάση μας στο τώρα δίνοντας το αντιπαράδειγμα. Σίγουρα κάποιοι τα έχουν ξεχάσει όλα αυτά όμως δεν αποκαρδιωνόμαστε αφού υπομονή και επιμονή έχουμε και είμαστε εδώ για να τα θυμηθούμε και να συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε σε όλα τα επίπεδα.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ – ΟΡΓΑΝΩΣΗ – ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ

¹ βλέπε άρθρο “Rules of game, FIFA”

Αθλητικός Αυτοργανωμένος Σύλλογος “Ασπάλαθος”

Και τσουπ! Nα ‘μαστε κι εμείς!

Προσοχή όμως, αυτό το κείμενο είναι απλά ένα καλωσόρισμα στην σελίδα μας.
Το ιδρυτικό μας κείμενο, μέσα από το οποίο θα μας γνωρίσετε καλύτερα, θέλει μερικές συζητήσεις ακόμα, οπότε υπομονή (εκτός αν δε μπορείτε να περιμένετε, οπότε ελάτε να μας βρείτε από κοντά)!

Καλώς ήρθατε λοιπόν στην σελίδα του Αθλητικού Αυτοργανωμένου Συλλόγου “Ασπάλαθος” και ετοιμαστείτε για τα πρώτα ποδοσφαιρικά ματσάκια στην ιστορία μας.

Πληροφοριακά ο ασπάλαθος είναι αγκαθωτός θάμνος με κίτρινα άνθη που φυτρώνει την άνοιξη σε περιοχές της Μεσογείου. Όταν οι βλαστοί ξεραθούν, μετατρέπονται σε σκληρά αγκάθια, πάνω στα οποία κατά τη μυθολογία βασανίζονταν οι τύραννοι μετά τον θάνατο τους στον Άδη.

Όπως κάθε αυτο–οργανωμένη ομάδα, έτσι και εμείς εκφράζουμε την αντίθεση μας στον αθλητισμό με τη μορφή που έχει σήμερα. Ξεκινώντας με ομάδα ποδοσφαίρου αντρών –και με απώτερο σκοπό τη δημιουργία κι άλλων τμημάτων στο μέλλον– θέλουμε να σπείρουμε και εμείς το μικρόβιο μιας διαφορετικής έννοιας του αθλητισμού στην πόλη που ζούμε. Αυτό σημαίνει ότι αυτο–οργανώνουμε τις προπονήσεις μας με συλλογικό τρόπο, είμαστε ενάντια στην εμπορευματική μορφή του αθλητισμού γενικότερα, εναντιωνόμαστε στην ιεραρχία λειτουργώντας με οριζόντιες διαδικασίες. Αποφασίζουμε ομόφωνα και όχι πλειοψηφικά μέσα από τις συνελεύσεις μας. Εναντιωνόμαστε στην “no politica“ λογική, καθώς θεωρούμε ότι είμαστε πολιτικά και όχι κομματικά όντα και έχουμε φωνή ενάντια στο φασισμό, το σεξισμό, το ρατσισμό και ενάντια σε οποιαδήποτε μορφή τυπικής ή άτυπης εξουσιαστικής τάσης. Μέσα από αυτά τα χαρακτηριστικά θέλουμε να αναδείξουμε και να βιώσουμε μια ανάγκη που έχει μετατραπεί σε μπίζνα στα πλαίσια του ανταγωνισμού και της κερδοφορίας.

Στις 25 του Οκτώβρη 2017 ξεκινάει το πρωτάθλημα της Γ΄ κατηγορίας της Ε.Π.Σ. Χανίων, ενώ έχει προηγηθεί κι ένα φιλικό ματς! Συγκεκριμένα, την Κυριακή 22/10/2017 παίξαμε με τους Νέους Μινωταύρου στο γήπεδο των Μουρνιών με τελικό σκορ 2-2 και την διάθεση στα ύψη!

Αν πάλι θέλετε να μας γνωρίσετε από κοντά ή θέλετε να γίνετε κι εσείς μέλη του Α.Α.Σ. Ασπαλάθου, η συνέλευσή μας είναι κάθε Δευτέρα στις 19:00 (εκτός απροόπτου, ρωτήστε μας πρώτα για σιγουριά) στο κοινωνικό στέκι–στέκι μεταναστών, Χατζημιχάλη Νταλιάνη 5, ενώ οι προπονήσεις μας (που ξεκίνησαν στις 3 Σεπτέμβρη 2017) συνεχίζονται κανονικά, κυρίως στο γήπεδο 8Χ8 της Μοναχής Ελιάς στο Βαμβακόπουλο. Αλλιώς, μπορείτε να μας βρείτε στο e-mail της ομάδας: aspalathos@espiv.net

Αυτά προς το παρόν, τα υπόλοιπα πολύ σύντομα στο ιδρυτικό μας κείμενο!

ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ – ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ – ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ

(Το αρχείο σε pdf: kalosorisma_aspalathos )