«Το Πολυτεχνείο δεν ήταν γιορτή, ήταν εξέγερση και πάλη ταξική»

Με αυτό το πανό μπήκαν στον αγωνιστικό χώρο οι ποδοσφαιριστές του Ασπάλαθου. Ήταν το λιγότερο που μπορούσαμε να κάνουμε για να τιμήσουμε την 45^η επέτειο του Πολυτεχνείου. Σημαντικό είναι όχι μόνο να μην ξεχνάμε αλλά και να υπενθυμίζουμε συνεχώς τα γεγονότα σε αυτούς που δεν τα γνωρίζουν, στους μικρούς που τα μαθαίνουν πρώτη φορά αλλά κυρίως σε αυτούς που έχουν βαλθεί, τα τελευταία χρόνια ειδικά, να αλλάξουν την ιστορία.

Δυσκολευόμαστε πραγματικά να κατανοήσουμε το σκεπτικό τους. Άλλοι, ως υπερασπιστές της χούντας, αντιτίθενται στην εξέγερση και άλλοι υποστηρίζουν ότι δεν συνέβη ποτέ. Μια εξέγερση που τα σημάδια της βρίσκονται παντού τριγύρω μας. Δεν μιλάμε για το 1922 ή το 1941. Μιλάμε για το 1973. Οι άνθρωποι που έζησαν τα γεγονότα είναι μαζί μας και μας τα εξιστορούν. Θυμόμαστε όλοι τους δασκάλους μας, στις «γιορτές» του σχολείου, να μας μιλάνε για το Πολυτεχνείο, πως το έζησαν. Και αυτοί που ήταν εκεί έβγαζαν λόγους που με δυσκολία και δάκρυα στα μάτια ολοκλήρωναν. Είναι διαφορετικό να μαθαίνεις την Ιστορία απο τα βιβλία και διαφορετικό να έχεις τους ανθρώπους που την έζησαν να στην περιγράφουν. Μετά την γιορτή, οι δικοί μας μας πήγαιναν στο Πολυτεχνείο. Αφήναμε λουλούδια και μας έδειχναν τα σημεία που γράφτηκε η Ιστορία. Για να ξέρουμε τι έγινε εκεί. Για να μην ξεχάσουμε. Για να τα μεταφέρουμε κι εμείς στην επόμενη γενιά. Για να σιωπήσουν όλοι εκείνοι οι υπερασπιστές της δικτατορίας και όλοι όσοι αμφισβητούν την Ιστορία. Η εξέγερση του Πολυτεχνείου είναι άλλη μια ζωντανή απόδειξη ότι το τέρας του φασισμού δεν θα νικήσει. Και όπως νικήθηκε τόσες φορές στο παρελθόν, έτσι θα νικηθεί και τώρα.

Για την ιστορία, ο Ασπάλαθος στο ποδόσφαιρο κέρδισε 2-4 και στο αγώνα του μπάσκετ ήρθε 63-30.

3^η αγωνιστική για το πρωτάθλημα και η ομάδα του Ασπάλαθου συνέχισε αγνοώντας περήφανα άλλη μία νίκη. Μία νίκη στην οποία φτάσαμε τόσο κοντά αλλά τελικά αποφασίσαμε ότι δεν την θέλουμε και τόσο. Έτσι λοιπόν μοιραστήκαμε από 1 βαθμό με τον Ατρόμητο Μάλεμε.

Υπήρχαν άλλα μικρά πράγματα όμως που κερδίσαμε σε αυτόν τον αγώνα. Αρχικά η ομάδα έκανε για πρώτη φορά μισή ώρα ζέσταμα πριν την έναρξη του αγώνα, θυμίζοντας (σχεδόν) κανονική ομάδα, και όλοι βρίσκονταν στο γήπεδο (σχεδόν)στην ώρα τους. Μετά λοιπόν το καταπληκτικό μας ζέσταμα ο διαιτητής μας κάλεσε να μπούμε μαζί με την ομάδα του Ατρομήτου για να ξεκινήσουμε τον αγώνα.

Στην σέντρα ο Ασπάλαθος, σφυρίζει ο διαιτητής και ξεκινάμε πετώντας στα πρώτα λεπτά της αναμέτρησης. Βγήκε η ομάδα με αξιώσεις 2 φορές προς την αντίπαλη εστία χωρίς όμως αποτέλεσμα. Από το μυαλό όλων πέρασε η ιδέα ότι σήμερα ίσως και να σκοράραμε πρώτοι. Στην αμέσως επόμενη φάση, όπως μας πέρασε η ιδέα έτσι ξαναέφυγε. Μια φαινομενικά ακίνδυνη μπαλιά προς την περιοχή μας, έτρεξε και πρόλαβε ο επιθετικός του Ατρομήτου, τρίπλαρε τον Λευτέρη μας στο τέρμα και αυτός ακολουθώντας το αρχαίο ρητό του ποδοσφαίρου: «ή η μπάλα ή ο παίχτης», έπεσε πάνω σε ότι ήταν πιο κοντά του. Τον παίχτη. Πέναλτυ για τον Ατρόμητο, χωρίς διαμαρτυρίες και άρχισαν πάλι τα τάματα προς τον Λευτέρη για μπύρες, καφέδες και ουϊσκια σε περίπτωση απόκρουσης. Ο Λευτέρης φάνηκε να δελεάζεται από τις προτάσεις που έπεφταν βροχή, έπεσε κι αυτός στην σωστή γωνία, αλλά δεν κατάφερε να αποκρούσει.

0-1 από νωρίς και τα πανυγήρια στην εξέδρα ξεκίνησαν για άλλη μια φορά. Ο Ασπάλαθος έβγαλε αντίδραση, πίεσε, ανέβηκε και έψαξε το γκολ. Αρχικά ο Μενέλαος σημάδεψε, όχι επίτηδες, το δοκάρι του Ατρομήτου και έπειτα ο Αμπντουλ Χαναάν (x2) μετά απο καταπληκτική κούρσα σούταρε από πλάγια θέση άλλα οι αμυντικοί έδιωξαν σχεδόν πάνω στην γραμμή. Το υπόλοιπο ημίχρονο κύλησε με φάσεις και λάθη και από τις 2 ομάδες χωρίς όμως γκολ.

Ημίχρονο, ανασύνταξη δυνάμεων και οδήγιες από τον εκπαιδευόμενο Μουρίνιο Άγγελο. Πρώτη αλλαγή αποφασίζεται να είναι ο Λευτέρης (Terry) στην θέση του Καμπούκου, μερικές αλλαγές και στην διάταξη και είμαστε έτοιμοι για το δεύτερο ημίχρονο!

Αποδείξαμε σε όλους και κυρίως στους εαυτούς μας ότι το καθισιό δεν μας κάνει καλό. Μουδιασμένο ξεκίνημα και ο Ατρόμητος βγήκε αρκετές φορές μπροστά χωρίς να μας κάνει όμως την ζημιά. Όλα αυτά μέχρι το 60’ και την έμπνευση του εκπαιδευόμενου Μουρίνιο να κάνει ΤΡΙΠΛΗ αλλαγή. Έξω Πίκος, Χαναάν και Νίκος, μέσα Αντώνης, Δημήτρης και Άκατα. Μην ρωτήσετε ποιός στην θέση ποιού 3 έξω 3 μέσα τόσο απλά. Οι αλλαγές γέμισαν το κέντρο και την επίθεση, πήραμε μέτρα, κάναμε φάσεις μέχρι την στιγμή του περίπου 70κοστού λεπτού.

Κερδισμένο φάουλ για τον Ασπάλαθο σε καλή θέση και ο Δημήτρης που είχε περάσει πριν λίγο αλλαγη παίρνει με αποφασιστικότητα την μπάλα, διώχνει τους πάντες απο γύρω του με άγριο βλέμμα, στήνει την μπάλα, παίρνει φόρα και την στέλνει εκεί που αναπαράγονται οι αράχνες κάνοντας το 1-1 με την κερκίδα πλέον να παραληρεί με την ομορφιά του γκολ!!

Η συνέχεια του ματς ήταν τουλάχιστον συναρπαστική. Πολλές κούρσες από δεξιά με Terry και Άκατα, σέντρες ανεκμετάλλευτες, κόντρες, γκρίνιες (σε λογικά πάντα πλαίσια) και τον Πίκο, στην εξέδρα πλεον, να φωνάζει «Χιτσκοκικό, γρκαντγκινιόλικο φινάλε» καμία δεκαριά φορές. Ο Ασπάλαθος άγγιξε την νίκη με αρκετές ευκαιρίες στο τέλος, ο Ατρόμητος παραλίγο να κάνει την ζημία στις αντεπιθέσεις και τα τελευταία λεπτά κύλησαν με αρκετά φάουλ και κανα-δυο καρτούλες από τον Ref που κράτησε το παιχνίδι πολύ καλά με γνώμονα αυτό που μας είπε στην αρχή: Να παίξουμε όμορφα, καθαρά και να περάσουμε καλά. Και αυτό ακριβώς κάναμε. Το χαρήκαμε για άλλη μία φορά και το χάρηκαν και οι αντιπαλοί μας, που τους αντιμετωπίσαμε πρώτη φορά και θα τους ξαναπετύχουμε με την ευχή να περάσουμε όλοι ακόμα καλύτερα.

Φήμες που ακούστηκαν ότι ο Ασπάλαθος στοχεύει από εδώ και πέρα να κάνει μόνο ισοπαλίες κρίνονται ως ανυπόστατες γιατί απλά δεν γίνεται να μην ξαναχάσουμε!!!

Πολλοί τίτλοι ταιριάζουν σε αυτό το κείμενο. Επιλέξαμε όμως την πέτρα του σκανδάλου, εκείνο το πολιτικό πανό όπου ανάμεσα σε δεκάδες, ξεκάθαρα, πολιτικά πανό (όπως: -¨ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΣΤΑ ΚΕΛΙΑ (Α)¨-, -¨ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΚΡΑΤΟΣ ΧΤΥΠΟΥΝ ΤΑ ΚΕΝΤΡΑ ΑΓΩΝΑ ΚΑΙ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗΣ, ΔΥΝΑΜΗ ΣΕ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΟ, LIBERTATIA¨-, -¨ΟΥΤΕ ΣΤΑ ΧΑΝΙΑ, ΟΥΤΕ ΠΟΥΘΕΝΑ¨-, -¨ΟΙ ΜΠΑΛΕΣ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΚΑΙ ΟΙ ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΣΤΙΣ ΤΡΥΠΕΣ ΤΟΥΣ!¨-) ξεχώρισε. Ξεπήδησε απ΄ τη μαρτυρική Κάντανο κι έφτασε στα σαλόνια πρωτοκλασάτων καθεστωτικών μέσων ενημέρωσης. Για πιό λόγο όμως ένα πανό από φτηνή λινάτσα και φτηνό καρκινογόνο σπρέι δημιούργησε τόση ένταση;

3 Μαρτίου, Σάββατο, ώρα: δώδεκα το μεσημέρι. Η αποστολή του Α.Α.Σ Ασπάλαθος επιβιβάζεται μαζί με τους ¨μπαλαδόρους κερκίδας-μπύρας¨ στο λεωφορείο με προορισμό το μαρτυρικό χωριό Κάντανος. Στις 3 Ιουνίου 1941, οι Ναζί κατέστρεψαν ολοσχερώς το χωριό (εκ θεμελίων) και εκτέλεσαν 180 από τους κατοίκους του, σε αντίποινα για τον θάνατο 25 Ναζί στρατιωτών κατά τη διάρκεια των μαχών για την κατάληψη της Καντάνου (23-25 Μαΐου). Γνωρίζοντας την ιστορία, γίνεται λήψη συλλογικής απόφασης να δημιουργηθεί και ν΄ αναρτηθεί το σχετικό πανό στα χώματα όπου είναι ποτισμένα με το αίμα των ανθρώπων που αντιστάθηκαν στο τέρας του φασισμού. Η αποστολή καταφθάνει στο γήπεδο περί τη 13:00 και κάτι. Λίγο πριν το εναρκτήριο λάκτισμα του αγώνα, ποδοσφαιριστές του Αυτοοργανωμένου Συλλόγου έρχονται σε επαφή με τους ποδοσφαιριστές της Υρτακίνας, τον πρόεδρο και τον προπονητή προτείνοντάς τους να μπουν στο γήπεδο κρατώντας το πανό, μαζί! Εκείνοι δέχονται. Να σημειωθεί ότι, μερικές μέρες πριν είχαμε λάβει e-mail με καλωσόρισμα και ανυπομονησία από την μεριά των γηπεδούχων να βρεθούμε στο γήπεδο, προτάσσοντας αντιφασιστικές αξίες και ιδεώδη. Εν συνεχεία, γνωστοποιείται στον διαιτητή της αναμέτρησης η κοινή απόφαση των δύο ομάδων. Στο σημείο αυτό, θα παραθέσουμε τα ακριβή λόγια του διαιτητή με βάση το Φύλλο Αγώνα (Φ.Α.): ¨Ενημέρωσα την επιτροπή (τηλεφωνικώς) και μου ανέφερε ότι αν αναρτηθεί να διακόψω τον αγώνα¨. Κάτι το οποίο πέραν του Φ.Α. είναι αληθές. Ο αγώνας ξεκινάει δίχως την φαντασμαγορική-αντιφασιστική έναρξη, το πάνο φτάνει από τα αποδυτήρια στην κερκίδα και ξετυλίγεται αποπνέοντας αξίες και ελευθερία. Ο διαιτητής λαμβάνει υπόψιν ότι το πανό είναι αναρτημένο, διακόπτει ενημερώνοντας ότι πρέπει να κατέβει! Όμως οι τσάκαλοι του Ασπάλαθου δεν το βάζουν κάτω! Πάνε βόλτα με το πανό έξω από το γήπεδο και το τοποθετούν σε έναν λόφο, κάμποσα μέτρα πίσω από τον γκολκίπερ της γηπεδούχου. Το μάτι όμως του διαιτητή δεν χάνει ούτε πίξελ της μελλοντικής καριέρας του και ζητάει το κατέβασμα του πανό, ακόμα κι εκτός γηπέδου με την δικαιολογία ότι είναι ορατό! Κουρασμένο πλέον το πανό από τα πέρα δώθε, ξαναφτάνει στην κερκίδα όπου για τρίτη φορά ο ρεφ ζητάει να κατέβει, εκεί “τ’ ακούει” κι από τους γηπεδούχους, ζητώντας του να πάψει να ασχολείται με το πανό μιας και λέει την αλήθεια, τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο!

Ανάπαυλα (ημίχρονο)

Ο referee καλεί τους αρχηγούς των δύο ομάδων και τους αναφέρει ότι αν αναρτηθεί ξανά θα διακόψει οριστικά τον αγώνα. Το πανό αναρτάται ξανά (μα τι ατίθασο πανό πχια!), και γίνεται αντιληπτό στο 77′, ενώ το σκορ είναι 3-1. Ο διαιτητής καλεί τους βοηθούς του και κατευθύνονται προς τα αποδυτήρια. Σύσσωμοι οι φίλοι και των δύο ομάδων μεταφέρονται αγκαζέ με το πανό στην άλλη πλευρά του γηπέδου, πιέζοντας με αυτό τον τρόπο για τη συνέχιση του αγώνα, καθώς θεωρητικά πλέον θα βρίσκονταν εκτός του περιβάλλοντα χώρου. Η απόφαση ήταν αμετάκλητη όμως και ο διαιτητής δεν ξαναβγήκε στον αγωνιστικό χώρο. Παρ’ όλα αυτά ο κύβος ερρίφθη και να που σ΄ έναν αγώνα ο οποίος δεν τελείωσε ποτέ, υπάρχουν νικητές και ηττημένοι! Με χαρά λοιπόν ας γιορτάσουμε την πρώτη νίκη του Ασπάλαθου, κι αν καταστάσεις σαν αυτές σημαίνουν νίκες για τον Ασπάλαθο, τότε τέτοιες νίκες είναι αυτοσκοπός! Τέτοιες νίκες είναι που θα μας κάνουν να φοράμε περήφανα την φανέλα, που μαζέψαμε τσίμα τσίμα από τα χαρτζιλίκια μας και τα ψωρομεροκάματά μας για να αγοράσουμε την φανέλα που εμείς σχεδιάσαμε, εμείς φανταστήκαμε, εμείς επιλέξαμε! Τέτοιες νίκες είναι που μας κάνουν να λέμε ¨Εγώ είμαι Ασπάλαθος, ήμουν εκεί όπου έπεσαν οι μάσκες¨…

Έπειτα από συζήτηση, ζύμωση μέσω της συνέλευσης μας, δεν καταλογίζουμε στον διαιτητή φασιστικές πεποιθήσεις. Εκείνο το οποίο εντοπίζουμε είναι ότι ενεργεί ως ένα ξεκάθαρα λειτουργικό όργανο στην διεκπεραίωση ενός Match! Δεν ξεχωρίζει σε τίποτα από έναν εργαζόμενο εντός του καπιταλιστικού συστήματος, σε τίποτα από έναν άνθρωπο ο οποίος κατάφερε να πειστεί ότι αν υπακούει τυφλά θα πάει μπροστά! Έναν σύγχρονο κυρ-Παντελή! Κατάφερε να πειστεί ότι το να αποκρύπτεις την αλήθεια, σε καιρούς όπου ο φασισμός αποκτά ξανά ίνες ώστε να γίνει εκείνο το ασπόνδυλο τέρας που σπέρνει μίσος και παραπληροφόρηση, δεν βλάπτει, καθώς υπάρχει μία μελλοντική καριέρα.

Αυτή η μελλοντική καριέρα παρέχεται σε πρώτο βαθμό από την εκάστοτε Ένωση Ποδοσφαιρικών Σωματείων (Ε.Π.Σ) και δευτερευόντως από την εκάστοτε Επιτροπή Διαιτησίας. Εκείνες υπακούν στο γράμμα του νόμου της FIFA, της UEFA, της ΕΠΟ. Κατ΄ αυτόν τον τρόπο δεν λαμβάνουν υπόψιν την αντικειμενική πραγματικότητα-αλήθεια σε ένα τοπίο της περιφέρειας. Βρίσκουμε απόλυτα αντιφατικό το γεγονός ότι σε ένα μαρτυρικό χωριό, σε έναν αγώνα Γ’ Τοπικού (Ερασιτεχνικού) Πρωταθλήματος, στο οποίο σε αγωνιστικό επίπεδο οι ομάδες προσομοιάζουν σε σχολικές, τηρείται αυστηρά η εντολή του ¨ΝΟ POLITICA¨, εμφορούμενη από την FIFA και τα εκάστοτε ποδοσφαιρικά σωματεία.

Ερχόμενοι στα ¨του οίκου μας¨, βάσει των παραπάνω είναι λογικό επακόλουθο να αναρωτηθεί κανείς αν η τυφλή γραφειοκρατία, που ακολουθείται από τις Ενώσεις Ποδοσφαιρικών Σωματείων, λειτουργεί ως εφαλτήριο για τον εφιάλτη του φασισμού, ο οποίος κρύβει την πολιτική-ρητορική μίσους του υπό τον μανδύα του “NO POLITICA”, επιχειρεί εναγωνίως να βγει στο προσκήνιο εκμεταλλευόμενος την “γηπεδική μάζα” (σημ..1) και τα κρατικά-εθνικά κατάλοιπα εντός της (πατρίς, θρησκεία, οικογένεια).

σημ.1: ως ¨γηπεδική μάζα¨ χαρακτηρίζουμε το μοντέλο ομάδας ανθρώπων οι οποίοι συναθροίζονται σε έναν χώρο ενδιαφερόμενοι μονάχα για ένα ψυχρό αθλητικό θέαμα, αδιαφορώντας για την όποια κοινωνικοπολιτική δύναμη του αθλήματος.

Καλούμε κάθε νοήμονα και ευσυνείδητο άνθρωπο να έχει ξεκάθαρη θέση απέναντι σε τέτοιου είδους καταστάσεις οι οποίες απειλούν με επανάληψη της ιστορίας, να ορθώσει το ανάστημα του μπροστά στο νεοφασιστικό μένος! Οι υπολειπόμενοι γραφειοκρατικοί υποστηρικτές των τακτικών της FIFA ας επαναπροσδιορίσουν τις θέσεις τους άμεσα! Εγκαλούμε την κοιμισμένη συνείδησή σας και ζητάμε άμεσα να ανακαλέσετε σημαίνουσες ιστορικές μνήμες! Είστε στυγνοί γραφειοκράτες ή υπέρμαχοι κάποιου φασιστικού ιδεώδους;

Χανιά, Μάρτιος 2018
Α.Α.Σ. Ασπάλαθος

(το κείμενο σε .pdf μορφή   kantanos )

Το χρονικό του αγώνα

Σάββατο 18 Νοεμβρίου και ο Ασπάλαθος παίζει με την Πέργαμο στο γήπεδο των Νεροκούρου. Όπως σε κάθε μας αγώνα, έτσι και σε αυτόν, οι υποστηρικτές της ομάδας έφεραν μαζί τους την χαρά του παιχνιδιού, όπως θέλουμε να είναι το ποδόσφαιρο. Εμπλουτίζοντας αυτή την διάθεση η ομάδα έχει επιλέξει να αναρτά πανό στα γήπεδα, να φωνάζει συνθήματα, να χειροκροτεί τις ήττες και τις νίκες και γενικά να μεταφέρει αυτή τη διάθεση με όποιον τρόπο κατά καιρούς θεωρεί ταιριαστό. Σίγουρα δεν περιμέναμε όμως την αντίδραση που λάβαμε και αυτό μας βάζει σε σκέψεις.

Συγκεκριμένα αμέσως μετά την ανάρτηση ενός από τα πανό μας, πριν ακόμα την έναρξη του αγώνα, κληθήκαμε να το κατεβάσουμε ειδάλλως το παιχνίδι δεν θα ξεκινούσε. Το επίμαχο πανό “Οι μπάλες στους δρόμους και οι φασίστες στις τρύπες τους” απ’ ότι μας ενημέρωσαν δεν μπορεί να βρίσκεται σε κανένα εμφανές από το γήπεδο σημείο ακόμα και χιλιόμετρα μακρυά(;). Επιλέξαμε να μην δώσουμε συνέχεια στο θέμα εκείνη τη στιγμή και ο αγώνας άρχισε κανονικά. Κατά την διάρκεια των παιχνιδιών ποδοσφαίρου είθισται οι φίλαθλοι να φωνάζουν συνθήματα (και όχι μόνο) στα πλαίσια της προαναφερθείσας διάθεσης. Επιλέξαμε να μεταδώσουμε σε αυτήν την συνήθεια έναν διαφορετικό χαρακτήρα εμπλουτίζοντας την με διάφορα στιχάκια, άλλες φορές εμψυχωτικού περιεχομένου ως προς τους αγωνιζόμενους και των δύο ομάδων, άλλες ως προς τους φιλάθλους και άλλες πάλι με θέματα που απασχολούν την κοινωνία του σήμερα δίνοντας προσοχή και έμφαση στον λόγο που χρησιμοποιούμε. Μέσα σε αυτά τα πλαίσια ορισμένα συνθήματά μας, που έχουν ως θεματική τους τον φασισμό, δεν έγιναν αποδεκτά και απειληθήκαμε με εκ νέου με τιμωρία.

Η λογική της FIFA

Πριν μιλήσουμε παραπάνω για το θέμα θεωρούμε αναγκαίο να αναφερθούμε στις περιβόητες καμπάνιες της FIFA και κατ’ επέκταση της ΕΠΟ και της τοπικής μας ΕΠΣ. H FIFA από το 2001 (με το ψήφισμα του Buenos Aires) έχει πέσει με τα μούτρα στον αντιρατσισμό και στον πόλεμο κατά των διακρίσεων. Για να μη κουράσουμε με ψηφίσματα και άρθρα που κανείς εύκολα μπορεί να βρει στην ιστοσελίδα της FIFA¹ καταλήγουμε στο γεγονός πως παρά τις φαινόμενες προθέσεις της ομοσπονδίας, κυρίαρχο ρόλο στις αποφασίσεις της παίζει ο νόμος της αγοράς. Δεν μπορεί να αμφιβάλει κανείς πάνω σε αυτό καθώς η ομοσπονδία αποτελεί ανώτερη ρυθμιστική αρχή σε θέματα ποδοσφαίρου, δηλαδή σε μία παγκοσμιοποιημένη βιομηχανία διακίνησης αθλητών μεταξύ συλλόγων και κρατών με budget δισεκατομμυρίων. Ξεκάθαρο παράδειγμα αποτελούν οι μεταγραφές αθλητών από χώρες της Αφρικής ή της Ασίας, με την FIFA να επιθυμεί την διατήρηση της αξίας του ποδοσφαιριστή-εμπορεύματος . Έτσι λοιπόν η ομοσπονδία έκτος των νομοθετικών της αρμοδιοτήτων πάνω σε θέματα αγωνιστικά, οφείλει να διατηρεί την κερδοφορία των συλλόγων για να είναι ευχαριστημένοι και αποτελεσματικοί όπως και την ασφάλεια των αγοροπωλησιών για την καλύτερη διεξαγωγή του “παιχνιδιού”. Αναγνωρίζουμε πως μέσα στα πλαίσια αυτής της καμπάνιας πολλά άτομα έχουν βρει την ευκαιρία να εκφράσουν ελεύθερα την ταυτότητα τους, όμως αυτό δεν παύει να τους κάνει εμπόρευμα στα μάτια της κάθε διοίκησης και να ρίχνει στάχτη στα μάτια εκατομμύρια θεατών του αθλήματος.

Ο φασισμός ως προέκταση του ρατσισμού

Το ποδόσφαιρο από τα πιο αγαπητά αθλήματα, ικανό να προκαλέσει τόσο έντονα συναισθήματα, ένταση, πάθος, χαρά και συναδελφικότητα ή λύπες και στεναχώριες θυμίζει στους ανθρώπους αυτή ακριβώς τη φύση, την ανθρώπινη. Έτσι λοιπόν όσο προσπαθούν να μας κάνουν να ξεχάσουμε αυτήν τη φύση στην καθημερινότητά μας, καιρός είναι να την επαναφέρουμε. Σαν Ασπάλαθος πέρα από την χαρά της ήττας και της νίκης, την αποκατάσταση του ποδοσφαίρου σαν μια γιορτή, θεωρούμε αναγκαίο να αγωνιζόμαστε και σε γενικότερο επίπεδο. Πέρα από τους ποδοσφαιρικούς αγώνες, παλεύουμε και στον αγώνα κατά του διαχωρισμού των ανθρώπων με βάση την φυλή, το φύλο, την καταγωγή, την σεξουαλική προτίμηση επομένως και στον αγώνα ενάντια στα μορφώματα που αντιπροσωπεύουν τέτοιου είδους λογικές όπως είναι ο φασισμός, ο καπιταλισμός και κάθε του προέκταση. Είναι εύκολο να τον αναγνωρίσει κανείς καθώς άφησε ένα τεράστιο στίγμα στην παγκόσμια ιστορία, του 20ου αιώνα συνεχίζοντας μέχρι και σήμερα…
Συνεπώς η λογική της όποιας FIFA, ΕΠΟ ή ΕΠΣ που επιτρέπει να γίνονται αναφορές στον αντιρατσισμό και φιμώνει οποιαδήποτε φωνή απέναντι στον φασισμό, με την πρόφαση της πολιτικής προπαγάνδας, μας βρίσκει φανερά αντίθετους.

Η στάση μας ως Ασπάλαθος

Είναι σαφές λοιπόν πως δεν μπορούμε παρά να συνεχίσουμε να αναρτούμε πανό, να φωνάζουμε συνθήματα και να λαμβάνουμε δράση στα πλαίσια της ομάδας μας ενάντια σε αντικοινωνικούς μισάνθρωπους και ρατσιστικά, φασιστικά μορφώματα. Έτσι γίνεται ακόμη πιο ξεκάθαρο για μας το ποιος θα μπορούσε να προσβληθεί ή να διαφωνεί με τον παραπάνω συλλογισμό περί διαχωρισμό των ανθρώπων. Όσοι διαφωνούν λοιπόν σίγουρα δεν έχουν ως σκοπό μια αθλητική γιορτή, γιατί απ’ ότι φαίνεται μια θολούρα τους περιτριγυρίζει σε σχέση με το χρήμα, τη δόξα και το μίσος. Όποιοι λοιπόν σκέφτονται το ποδόσφαιρο σαν μια γιορτή για λίγους, γεμάτη χρήματα και λάμψη λυπόμαστε πολύ αλλά δεν έχουμε αυτό στο νου μας και δεν θα συμμετάσχουμε σε κάτι τέτοιο. Εμείς γνωρίσαμε το ποδόσφαιρο στις γειτονίες και στις αλάνες, σαν ένα παιχνίδι που αγαπήσαμε με πάθος, σαν ένα παιχνίδι ομαδικό, σαν ένα παιχνίδι της παρέας που τελικά νίκη,ήττα ή αντίπαλες ομάδες δεν έκαναν διαφορά αφού γεμίζαμε χαρά όπως και να είχε. Ήμασταν όλοι εκεί να τα δώσουμε όλα με ειλικρίνεια και πάθος. Απόδειξη τα σημάδια στα γόνατα, οι αναψοκοκκινισμένες φάτσες και η στάση μας στο τώρα δίνοντας το αντιπαράδειγμα. Σίγουρα κάποιοι τα έχουν ξεχάσει όλα αυτά όμως δεν αποκαρδιωνόμαστε αφού υπομονή και επιμονή έχουμε και είμαστε εδώ για να τα θυμηθούμε και να συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε σε όλα τα επίπεδα.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ – ΟΡΓΑΝΩΣΗ – ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ

¹ βλέπε άρθρο “Rules of game, FIFA”