Πολλοί τίτλοι ταιριάζουν σε αυτό το κείμενο. Επιλέξαμε όμως την πέτρα του σκανδάλου, εκείνο το πολιτικό πανό όπου ανάμεσα σε δεκάδες, ξεκάθαρα, πολιτικά πανό (όπως: -¨ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΣΤΑ ΚΕΛΙΑ (Α)¨-, -¨ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΚΡΑΤΟΣ ΧΤΥΠΟΥΝ ΤΑ ΚΕΝΤΡΑ ΑΓΩΝΑ ΚΑΙ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗΣ, ΔΥΝΑΜΗ ΣΕ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΟ, LIBERTATIA¨-, -¨ΟΥΤΕ ΣΤΑ ΧΑΝΙΑ, ΟΥΤΕ ΠΟΥΘΕΝΑ¨-, -¨ΟΙ ΜΠΑΛΕΣ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΚΑΙ ΟΙ ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΣΤΙΣ ΤΡΥΠΕΣ ΤΟΥΣ!¨-) ξεχώρισε. Ξεπήδησε απ΄ τη μαρτυρική Κάντανο κι έφτασε στα σαλόνια πρωτοκλασάτων καθεστωτικών μέσων ενημέρωσης. Για πιό λόγο όμως ένα πανό από φτηνή λινάτσα και φτηνό καρκινογόνο σπρέι δημιούργησε τόση ένταση;
3 Μαρτίου, Σάββατο, ώρα: δώδεκα το μεσημέρι. Η αποστολή του Α.Α.Σ Ασπάλαθος επιβιβάζεται μαζί με τους ¨μπαλαδόρους κερκίδας-μπύρας¨ στο λεωφορείο με προορισμό το μαρτυρικό χωριό Κάντανος. Στις 3 Ιουνίου 1941, οι Ναζί κατέστρεψαν ολοσχερώς το χωριό (εκ θεμελίων) και εκτέλεσαν 180 από τους κατοίκους του, σε αντίποινα για τον θάνατο 25 Ναζί στρατιωτών κατά τη διάρκεια των μαχών για την κατάληψη της Καντάνου (23-25 Μαΐου). Γνωρίζοντας την ιστορία, γίνεται λήψη συλλογικής απόφασης να δημιουργηθεί και ν΄ αναρτηθεί το σχετικό πανό στα χώματα όπου είναι ποτισμένα με το αίμα των ανθρώπων που αντιστάθηκαν στο τέρας του φασισμού. Η αποστολή καταφθάνει στο γήπεδο περί τη 13:00 και κάτι. Λίγο πριν το εναρκτήριο λάκτισμα του αγώνα, ποδοσφαιριστές του Αυτοοργανωμένου Συλλόγου έρχονται σε επαφή με τους ποδοσφαιριστές της Υρτακίνας, τον πρόεδρο και τον προπονητή προτείνοντάς τους να μπουν στο γήπεδο κρατώντας το πανό, μαζί! Εκείνοι δέχονται. Να σημειωθεί ότι, μερικές μέρες πριν είχαμε λάβει e-mail με καλωσόρισμα και ανυπομονησία από την μεριά των γηπεδούχων να βρεθούμε στο γήπεδο, προτάσσοντας αντιφασιστικές αξίες και ιδεώδη. Εν συνεχεία, γνωστοποιείται στον διαιτητή της αναμέτρησης η κοινή απόφαση των δύο ομάδων. Στο σημείο αυτό, θα παραθέσουμε τα ακριβή λόγια του διαιτητή με βάση το Φύλλο Αγώνα (Φ.Α.): ¨Ενημέρωσα την επιτροπή (τηλεφωνικώς) και μου ανέφερε ότι αν αναρτηθεί να διακόψω τον αγώνα¨. Κάτι το οποίο πέραν του Φ.Α. είναι αληθές. Ο αγώνας ξεκινάει δίχως την φαντασμαγορική-αντιφασιστική έναρξη, το πάνο φτάνει από τα αποδυτήρια στην κερκίδα και ξετυλίγεται αποπνέοντας αξίες και ελευθερία. Ο διαιτητής λαμβάνει υπόψιν ότι το πανό είναι αναρτημένο, διακόπτει ενημερώνοντας ότι πρέπει να κατέβει! Όμως οι τσάκαλοι του Ασπάλαθου δεν το βάζουν κάτω! Πάνε βόλτα με το πανό έξω από το γήπεδο και το τοποθετούν σε έναν λόφο, κάμποσα μέτρα πίσω από τον γκολκίπερ της γηπεδούχου. Το μάτι όμως του διαιτητή δεν χάνει ούτε πίξελ της μελλοντικής καριέρας του και ζητάει το κατέβασμα του πανό, ακόμα κι εκτός γηπέδου με την δικαιολογία ότι είναι ορατό! Κουρασμένο πλέον το πανό από τα πέρα δώθε, ξαναφτάνει στην κερκίδα όπου για τρίτη φορά ο ρεφ ζητάει να κατέβει, εκεί “τ’ ακούει” κι από τους γηπεδούχους, ζητώντας του να πάψει να ασχολείται με το πανό μιας και λέει την αλήθεια, τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο!
Ανάπαυλα (ημίχρονο)
Ο referee καλεί τους αρχηγούς των δύο ομάδων και τους αναφέρει ότι αν αναρτηθεί ξανά θα διακόψει οριστικά τον αγώνα. Το πανό αναρτάται ξανά (μα τι ατίθασο πανό πχια!), και γίνεται αντιληπτό στο 77′, ενώ το σκορ είναι 3-1. Ο διαιτητής καλεί τους βοηθούς του και κατευθύνονται προς τα αποδυτήρια. Σύσσωμοι οι φίλοι και των δύο ομάδων μεταφέρονται αγκαζέ με το πανό στην άλλη πλευρά του γηπέδου, πιέζοντας με αυτό τον τρόπο για τη συνέχιση του αγώνα, καθώς θεωρητικά πλέον θα βρίσκονταν εκτός του περιβάλλοντα χώρου. Η απόφαση ήταν αμετάκλητη όμως και ο διαιτητής δεν ξαναβγήκε στον αγωνιστικό χώρο. Παρ’ όλα αυτά ο κύβος ερρίφθη και να που σ΄ έναν αγώνα ο οποίος δεν τελείωσε ποτέ, υπάρχουν νικητές και ηττημένοι! Με χαρά λοιπόν ας γιορτάσουμε την πρώτη νίκη του Ασπάλαθου, κι αν καταστάσεις σαν αυτές σημαίνουν νίκες για τον Ασπάλαθο, τότε τέτοιες νίκες είναι αυτοσκοπός! Τέτοιες νίκες είναι που θα μας κάνουν να φοράμε περήφανα την φανέλα, που μαζέψαμε τσίμα τσίμα από τα χαρτζιλίκια μας και τα ψωρομεροκάματά μας για να αγοράσουμε την φανέλα που εμείς σχεδιάσαμε, εμείς φανταστήκαμε, εμείς επιλέξαμε! Τέτοιες νίκες είναι που μας κάνουν να λέμε ¨Εγώ είμαι Ασπάλαθος, ήμουν εκεί όπου έπεσαν οι μάσκες¨…
Έπειτα από συζήτηση, ζύμωση μέσω της συνέλευσης μας, δεν καταλογίζουμε στον διαιτητή φασιστικές πεποιθήσεις. Εκείνο το οποίο εντοπίζουμε είναι ότι ενεργεί ως ένα ξεκάθαρα λειτουργικό όργανο στην διεκπεραίωση ενός Match! Δεν ξεχωρίζει σε τίποτα από έναν εργαζόμενο εντός του καπιταλιστικού συστήματος, σε τίποτα από έναν άνθρωπο ο οποίος κατάφερε να πειστεί ότι αν υπακούει τυφλά θα πάει μπροστά! Έναν σύγχρονο κυρ-Παντελή! Κατάφερε να πειστεί ότι το να αποκρύπτεις την αλήθεια, σε καιρούς όπου ο φασισμός αποκτά ξανά ίνες ώστε να γίνει εκείνο το ασπόνδυλο τέρας που σπέρνει μίσος και παραπληροφόρηση, δεν βλάπτει, καθώς υπάρχει μία μελλοντική καριέρα.
Αυτή η μελλοντική καριέρα παρέχεται σε πρώτο βαθμό από την εκάστοτε Ένωση Ποδοσφαιρικών Σωματείων (Ε.Π.Σ) και δευτερευόντως από την εκάστοτε Επιτροπή Διαιτησίας. Εκείνες υπακούν στο γράμμα του νόμου της FIFA, της UEFA, της ΕΠΟ. Κατ΄ αυτόν τον τρόπο δεν λαμβάνουν υπόψιν την αντικειμενική πραγματικότητα-αλήθεια σε ένα τοπίο της περιφέρειας. Βρίσκουμε απόλυτα αντιφατικό το γεγονός ότι σε ένα μαρτυρικό χωριό, σε έναν αγώνα Γ’ Τοπικού (Ερασιτεχνικού) Πρωταθλήματος, στο οποίο σε αγωνιστικό επίπεδο οι ομάδες προσομοιάζουν σε σχολικές, τηρείται αυστηρά η εντολή του ¨ΝΟ POLITICA¨, εμφορούμενη από την FIFA και τα εκάστοτε ποδοσφαιρικά σωματεία.
Ερχόμενοι στα ¨του οίκου μας¨, βάσει των παραπάνω είναι λογικό επακόλουθο να αναρωτηθεί κανείς αν η τυφλή γραφειοκρατία, που ακολουθείται από τις Ενώσεις Ποδοσφαιρικών Σωματείων, λειτουργεί ως εφαλτήριο για τον εφιάλτη του φασισμού, ο οποίος κρύβει την πολιτική-ρητορική μίσους του υπό τον μανδύα του “NO POLITICA”, επιχειρεί εναγωνίως να βγει στο προσκήνιο εκμεταλλευόμενος την “γηπεδική μάζα” (σημ..1) και τα κρατικά-εθνικά κατάλοιπα εντός της (πατρίς, θρησκεία, οικογένεια).
σημ.1: ως ¨γηπεδική μάζα¨ χαρακτηρίζουμε το μοντέλο ομάδας ανθρώπων οι οποίοι συναθροίζονται σε έναν χώρο ενδιαφερόμενοι μονάχα για ένα ψυχρό αθλητικό θέαμα, αδιαφορώντας για την όποια κοινωνικοπολιτική δύναμη του αθλήματος.
Καλούμε κάθε νοήμονα και ευσυνείδητο άνθρωπο να έχει ξεκάθαρη θέση απέναντι σε τέτοιου είδους καταστάσεις οι οποίες απειλούν με επανάληψη της ιστορίας, να ορθώσει το ανάστημα του μπροστά στο νεοφασιστικό μένος! Οι υπολειπόμενοι γραφειοκρατικοί υποστηρικτές των τακτικών της FIFA ας επαναπροσδιορίσουν τις θέσεις τους άμεσα! Εγκαλούμε την κοιμισμένη συνείδησή σας και ζητάμε άμεσα να ανακαλέσετε σημαίνουσες ιστορικές μνήμες! Είστε στυγνοί γραφειοκράτες ή υπέρμαχοι κάποιου φασιστικού ιδεώδους;
Χανιά, Μάρτιος 2018
Α.Α.Σ. Ασπάλαθος
(το κείμενο σε .pdf μορφή kantanos )
ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΣΠΑΛΑΘΟ
Ο ασπάλαθος (επιστημονική ονομάσια: Calicotome villosa, Καλυκοτόμη η εριότριχος) είναι φυτό της μεσογειακής χλωρίδας που ανήκει στην οικογένεια των Χεδρωπών, στα ψυχανθή. Είναι ένας πολυετής αγκαθωτός θάμνος με ύψος μέχρι 1,5 με 2 μέτρα. Ανθίζει στις αρχές τις άνοιξης και τα άνθη του έχουν έντονο κίτρινο χρώμα και χαρακτηριστική οσμή. Αναπτύσσονται σε δέσμες ή βότρεις των 2 με 15 ανθών. Ο καρπός του είναι μικρός χεδρωπός και καλυμμένος γκριζόχρωμες τρίχες. Ο καρπός του τρώγεται από κατσίκες. Όταν οι βλαστοί ξεραθούν το καλοκαίρι μετατρέπονται σε σκληρά αγκάθια. Φύεται σε θαμνώνες σε ξηρές περιοχές με χαμηλό υψόμετρο.
Ο ασπάλαθος είναι γνωστός με τα ονόματα σπαλάχτρι, σπαλάθρι και ασφάλαθος. Το όνομα ασπάλαθος είναι αρχαίο και με αυτό περιγράφεται το φυτό από το Διοσκουρίδη. Θεωρείται ότι το όνομα προέρχεται γλωσσολογικά από κάποια άγνωστη προϊστορική γλώσσα της Μεσογείου. Οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν ότι με τους ασπαλάθους χτυπούσαν και τιμωρούσαν του τυράννους στον Άδη. Σε αυτήν την ιστορική αναφορά βασίζεται το τελευταίο ποίημα που έγραψε ο Γιώργος Σεφέρης στις 31 Μαρτίου 1971, το οποίο ονομάζεται «Επί Ασπαλάθων».