Πώς να ξεκινήσω να περιγράφω και να μην ακουστεί ιδιαίτερα ονειρικό, αλλά να ξέρεις ότι δεν υπερβάλλω καθόλου;
Επειδή αυτό πρέπει να το βιώσεις, αποφάσισα να μην προσπαθήσω και απλά να εκφράσω, κατά κάποιον τρόπο, τα όσα αισθάνθηκα εκείνο το πρωί της Κυριακής στις Μουρνιές.
Εκεί, που στις 10:30, «φύτρωσε» ο Ασπάλαθος για να παίξει με τους Νέους Μινωταύρους. Και φυσικά κανείς δεν ήταν στην ώρα του. Εκτός από έναν. Αυτός ο ποδοσφαιριστής που θα κάνει το απρόβλεπτο. Εκείνος που η θέση του είναι τέτοια που επιτάσσει τις εντολές προς τους υπόλοιπους συμπαίκτες του και το ρόλο του μπροστάρη ακόμα κι όταν τα ματς ζορίζουν ή «καίει» η μπάλα κι όχι σε καταστάσεις όπως αυτή του αγώνα στις Μουρνιές. Ο Πίκος, φυσικά, ποιος άλλος;
Μα ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Κάτω από τα δοκάρια ο Ρόγας ή Ρώγας, ανάλογα τα γούστα. Με την αύρα του Μπαρδάνη να περιπλανιέται και να γεμίζει θάρρος και υπερηφάνεια τον συμπαίκτη του, ο Ρώγας κατάφερε να φάει μόνο ένα γκολ, το οποίο, φυσικά και δε ζήλεψε ο Μπαρδάνης, αφού έχει δώσει δικαιώματα και για πιο εύκολα. Έτσι, δεχόμενος μόνο ένα γκολ στέρησε από την ομάδα του την ευκαιρία να γευτεί τη χαρά της ήττας.
Στο κέντρο της άμυνας, ο Ντελ ήταν πιο σταθερός και από τους υπολογιστές, με αποτέλεσμα να μην αφήσει τους αντιπάλους του να τον εκθέσουν. Στα αριστερά, ο Λευτέρης. Ο Ρομπέρτο Κάρλος των φτωχών και των αυτοοργανωμένων ομάδων.
Πιο μπροστά, για μια στιγμή νομίζαμε ότι «μεθύσαμε» με την κερκίδα και αρχίσαμε να βλέπουμε δύο Καριμπίδηδες. Εν τέλει, αυτό δεν αποδείχθηκε ψευδαίσθηση, αλλά πραγματικότητα, καθώς εκτός από τον Διονύση, ο οποίος επέστρεψε μετά την πλαστική που έκανε στη μύτη από τον εξαιρετικό Ανδρέα Φουστάνο, αγωνίστηκε και ο Μήτσος, ο οποίος, μάλλον, είχε παίξει στοίχημα πόσα δοκάρια θα σημαδέψει. Δίπλα του ο Ηλίας. Χωρίς φόβο και με την “τιμή” που πρέπει να έχει ένας Ασπαλαθιώτης και με γάμπες λες και του χωσαν μπάλες του τένις μέσα, κατάπινε τους αντιπάλους σαν τα ενοχλητικά ζουζούνια που καταπίνει μηχανόβιος.
Στη συνέχεια, το 10 το… μυτερό. Το πρώτο «κανόνι» της Γ’ Κατηγορίας. Ο Νιόνιος, ο οποίος επέστρεψε όπως ανέφερα και πιο πάνω από την επιτυχημένη πλαστική επέμβαση, επανήλθε με γκολ, αφού φυσικά «πιάστηκε» κάποιες φορές οφ σάιντ, αλλά δεν μπορείς να του πεις τίποτα, αφού γεννήθηκε με φυσικό εμπόδιο στο πρόσωπο.
Και τώρα το καλύτερο. Η μεγαλύτερη (όχι λόγω κιλών) μεταγραφή του Ασπαλάθου. Ο παίκτης που είναι ολοφάνερο ότι θα αλλάξει την ιστορία του συλλόγου. Ο παίκτης που κατάφερε σε ένα άθλημα επαφής, να ακουμπήσει ελάχιστες φορές την μπάλα και να ξεκολώσει τους συμπαίκτες του, αφού ενέδωσε στο κάλεσμα της κερκίδας, η οποία έχοντας όλα τα δίκια του κόσμου, τον αποθέωνε και αυτός δεν έτρεχε στη φάση, αλλά χειροκροτούσε τους εκατομμύρια φαν που πήγαν στο γήπεδο για να τον απολαύσουν να ερωτοτροπεί με την στρογγυλή θεά. Ο Πίκος Παπαδάκης. Αυτό το τέρας της φύσης, που χρειάστηκε μόνο μια ευκαιρία για να στείλει την μπάλα στο διάολο άουτ και να αποθεωθεί, όπως αρμόζει σε αυτό το φονικό όπλο (ανεπιβεβαίωτες πηγές λένε ότι είναι καλύτερο και από του Κιμ) που έχει στη διάθεση του ο Ασπάλαθος.
Τέλος, ανεπιβεβαίωτες πηγές και πάλι, λένε πως ο Βίκτορας παρακολούθησε τον αγώνα παρέα με τον Κωνσταντινίδη στα εξωτικά Μέθανα (κάπως έτσι δε θυμάμαι ακριβώς πως το λένε).
Υ.Γ. Ο Ασπάλαθος θέλει να ευχαριστήσει τον Ανδρέα Φουστάνο για τη φιλική τιμή που έκανε στην ομάδα, για την πλαστική επέμβαση στη μύτη του Νιόνιου, ο οποίος ευελπιστεί να «συλληφθεί» λιγότερες φορές σε θέση οφ σάιντ.